De Volle Maan van afgelopen zondag was er een van volle energie. Van opbouwende energie. Van aardse energie en van energie van dromerig verlangen. Wat een spagaat maar weer waarin je je dan kunt bevinden. De ene kant.. en de andere kant. Toen kwam ook nog de eclips, moment van onderbreking. Deze Volle Maan was een absolute Magical Moon.
De magical full moon van september bracht mij terug op de magical way. Ik stond al even voor de kruising. Welke afslag ga ik nemen? Ik laat mijn voeten gaan waar ze willen. Toevalligheden doen zich alweer een tijdje voor.
Synchroniciteit, toevalligheid
Zo'n 'toevallige samenloop van omstandigheden', synchroniciteit, deed zich vorige maand bijvoorbeeld voor. Hij en ik hadden afgesproken dat we elkaar de volgende dag zouden zien. De man die me zo diep raakt met woorden en met drums en met wie ik mij op een magische manier verbonden voel. Dus ik was weer in Londen.
Ik had zijn optreden met een nieuwe groep gezien, nieuwe groep, nieuwe energie, nieuwe sound. Met meer nostalgische klanken, maar met de stuwende energie je op zijn minst laat bewegen. Laten we zeggen: iedereen die stond, stond te dansen. De muziek nam ons allemaal mee op een onzichtbare, ontastbare maar energieke reis in de avond langs de Theems.
Als de muzikale trip is afgelopen, lopen we na wat omzwervingen in de pub naar elkaar toe. Omhelzing, kusje op mijn lokken die voor mijn rechter wang krullen. 'We zien elkaar morgen,' zegt hij. Ik zeg ja en vraag of hij het wel wil onthouden. Natuurlijk onthoudt hij het, zegt hij. Ik wandel de zomeravond in, langs de rivier en naar de prachtig verlichte brug over de rivier.
De volgende dag
Het zonnetje schijnt. Ik zit op een bankje in een park, schuin onder de rails van de Overground en ben aan het schrijven. Achter mij spelen kinderen vrolijk op de speelplaats bij hun schoolgebouw. Ik hoor een 'ping' op mijn telefoon.
Toevallig schrijft hij mij een berichtje op precies het moment waarop ik een tekstje voor hem schrijf. Hij schrijft op de digitale snelweg, ik op tastbaar papier. Ik schrijf een tekstje voor bij een cadeautje voor hem. Hij vraagt of ik over een uurtje, om 12 uur, bij hem kan zijn. We zouden elkaar dan treffen op het station, wel zo praktisch en gemakkelijk.
Toevallig zit ik op het moment waarop hij mij schrijft, dichtbij het station waar ik moet zijn om naar hem toe te gaan.
Had hij eerder geschreven, dan had ik zijn berichtje niet direct gezien; ik was toen nog aan de wandel in die heerlijke ochtendzon. Waarschijnlijk had hij dan ook om een vroegere tijd gevraagd die ik niet had kunnen halen. Geen man overboord, maar het gaat om de toevalligheid. Als ik alvast op de trein was gestapt, dan was ik er veel eerder aangekomen. Had hij in de middag geschreven, dan was ik vanaf een andere plek naar hem toe gegaan. Mijn idee was om weer eens naar Kew Gardens te gaan.
Maar zijn timing was perfect. Precies zoals hij drumt. Perfecte timing. Synchroniciteit. Precies op het moment waarop ik zat te schrijven, schreef hij ook. En als ik even later in de trein zit, kan ik hem laten weten dat ik inderdaad om 12 uur op 'zijn' station kan zijn.
Hoe toevallig dat ik op een plek was vanaf waar ik precies met een uurtje bij hem kon zijn. En hoe toevallig dat hij schreef op het moment waarop ik schreef.
We hebben een perfecte ontmoeting met koffie en een cadeautje. En daarna voel ik de drang om naar het centrum te gaan, mijn hartslag past nu beter bij de stad dan bij de prachtige botanische tuin. Kew bezoek ik een andere keer, besluit ik.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Synchroniciteiten doen zich vrijwel dagelijks voor in je (mijn) leven op de magical way. Soms zijn het wel erg toevallige toevalligheden, deze zijn nadrukkelijk aanwezig. Soms zijn het meer bescheiden toevalligheden. Als je er maar even op wilt letten.
