Oehoe

‘Oehoe, daar komt de oehoe’

Oehóóóóóeeee

Kijk uit, duik weg, bescherm jezelf

De oehoe is meedogenloos

Hij wappert met zijn vleugels, steekt zijn klauwen uit, scant de omgeving en valt aan

Wat scheelt de oehoe, waarom lijkt hij zo boos?

‘Oehoe, daar komt de oehoe’

Oehóóóeeee

Hij had gemunt op atleten

Daar hield hij vroeger al niet van, moet je weten

Dat uitsloverige geren, voor wat eigenlijk?

De oehoe is toch sneller

Ook viel hij een groepje gehandicapten aan

Ze aten chocoladerepen, appels en een banaan

En durven nu niet meer naar buiten

‘Oehoe, daar komt de oehoe’

Oehóóóóeee

 Een deskundige zegt dat hij te lui is

Om zelf op jacht te gaan

‘Daarom is hij op roverspad en wil hij eten stelen’

Een andere expert legde uit

dat de oehoe de atleten als vluchtenden zag

een soort muizen dus, iets wat hij graag eten mag

Wat de deskundige niet wist:

de oehoe zat bijna heel zijn leven

Opgesloten achter tralies van een kooi zo klein

Hij wilde niets liever dan helemaal vrij zijn

Op een dag heel vreemd maar waar

Liet zijn eigenaar het deurtje van de kooi openstaan

Ja, echt heel raar

De oehoe wist wel raad hiermee

En dacht: ik ben weg hier, hatsjikidee

Hij sloeg zijn vleugels uit, wat een gevoel

Scheerde door de lucht,

‘Dit is het leven zoals ik het bedoel’

Maar  bij het zien van al die mensen

komt soms oud zeer weer naar boven

En moeten onschuldigen in Purmerend

er zo af en toe aan geloven

'Oehoe, daar komt de oehoe'

Oehóóóóeeeee

De wraak van de oehoe is meedogenloos

want ja, ergens diep van binnen is de oehoe nog wel een beetje boos

om jarenlang gevangenschap

In een kooitje veel te krap

En dan raakt de oehoe wat van slag

Nu haalt hij het wereldnieuws

met zijn gewaagde acties van wraak

Straks wordt hij een celebrity

want een oehoe in het wereldnieuws,

nee, dat hoor je niet vaak

‘Oehoe, daar komt de oehoe’

Oehóóóóóeeeee

Before we could see it

Before we could see it, 

it was already there

Before it had form,

it was already extant

Now we can see it and we are amazed

That the invisible in the dark

Has shapeshifted 

into the visible

We do love the present of life

In such beautiful colours and lovely shape

It’s always been there

Since eternity of time

Er is iets niet pluis

Hij heeft een vrouw, twee kinderen en een huis

Een flatscreen, dure auto, en de nieuwste smartphone uiteraard

Maar toch is er iets wat aan hem knaagt, hij weet niet wat, 

Er is iets niet pluis

Hij gaat naar zijn werk, vijf dagen per week en soms ook meer

Hij neemt elk jaar vakantie op, 

meestal wel drie keer

Hij doet het goed, zo laat hij zien, sterker nog, hij doet het top

Maar wat is dat toch voor vreemd gevoel?

Hij kent het niet, 't is nieuw voor hem

Hij weet niet wat dat nachtzweet 

nou precies bedoelt

Hij heeft een paar probleempjes ja, daar ligt hij wel eens wakker van

Maar hij snapt het niet, het zijn dingetjes die spelen bij iedere volwassen man

Toch?

Zijn vrouw kookt graag, dat viel hem op

Als zijn beste vriend hem bezoekt 

en vrouw en kinderen lachen laat met een nieuwe mop

Zijn zoon die wordt steeds groter, zijn stem klinkt nu wel zwaar

Veel dieper dan de zijne, vooral als zoonlief pa de les weer leest

Vroeger was het andersom, maar dat is wel over nu, het blijft niet eeuwig feest

Zijn dochter lacht heel hard als pa een grapje maakt

Maar laatst zag hij haar met haar vriendje, ze waren praktisch naakt

Hij kreeg de wind van voren toen hij daar later iets van zei

‘Doe niet zo schijnheilig pa, want hoe anders kregen jullie mij?’

Hij heeft een vrouw, twee kinderen en een huis,

Een flatscreen, dure auto en de nieuwste smartphone uiteraard

Maar toch is er iets dat aan hem knaagt, hij weet niet wat,

Er is iets niet pluis

Intro van de lentesymfonie

Het broeit in de natuur. Ze ontwaakt uit haar winterslaap en is al zachtjes begonnen aan de symfonie van de lente. Struiken en bomen dragen volop knoppen die straks tot uitbarsting zullen komen. Wat nu nog onzichtbaar is, zal zich straks euforisch tonen.

Sneeuwklokjes vormen mooie, witte belletjes vlak boven de grond en de eerste krokussen heeft Morrigan inmiddels ook gezien in vrolijk paars en geel. Wat word ik blij van dit intro van het voorjaar. Narcissen bereiden zich voor om binnenkort hun goudgeel concert te geven in middenbermen, parken, tuinen en tuintjes, rododendrons staan vol in de knop, vogels laten fanatieker van zich horen dan een week geleden: van piano zingen ze nu al in fortissimo. En de flora zal hen volgen, van het zachte pianissimo tot het uitbundige forte als het over een paar maanden volop lente is.

IJsmaan

Wie de opkomende volle maan tijdens Imbolc niet voelde: morgen is het IJsmaan, de tweede volle maan van dit jaar.

Diepgang en voorbereiding zijn de trefwoorden van dit moment.

De boom die bij deze maan wordt geassocieerd is de Lijsterbes, boom van dood èn wedergeboorte.

Het is de overgangstijd van roerloosheid naar actie, van plannen voorbereiden, van diepgang, die belangrijker is dan snelheid.

Wat voor weer het buiten ook is (in deze tijd van het jaar meestal nogal onguur), laat je niet van de wijs brengen.

Een leraar schreef alweer een aantal decennia geleden in Morrigans poëzie-album dat ze het buiten kon laten stormen, zo hard als het wilde, maar binnen in het hart, zou ze stil zijn. 

Het is de essentie van IJsmaan: laat het buiten stormen, hagelen en koud zijn, van binnen ben je warm en stil en je luistert naar jezelf en naar wat je wilt, wat je ziel wilt. Is het nodig iets te in jezelf te veranderen of zit er nog iets diep in je verborgen dat graag naar boven wil?

Doe als de bomen: laat het buiten stormen, maar houd je vast aan je wortels, diep verankerd in de aarde, in je eigen aarde, in je eigen aard en wees maar lekker eigenaardig, blijf diep in je eigen aard en luister naar wat je ziel van jouw eigenaardigheid wil. En bereid dat dan rustig voor. 

Imbolc

Imbolc is een vuurfeest in het Keltisch Jaarwiel. Het wordt vandaag gevierd.

Imbolc geeft het net ontsproten leven weer, een nieuw pad zonder een vaste uitkomst nog. Het gaat om het prille begin van iets nieuws. In deze periode, de aanloop naar de lente, worden de fundamenten gelegd van alles wat nieuw is.

Met vuur, met warmte, met passie, met het transformerende effect van vuur.

Blodeuewedd is de godin van deze tijd. Deze Keltische Godin is heel jong, zij is the maiden. Het meisje werd geboren uit bloemen. Later werd zij getransformeerd tot een uil, met ogen waarmee ze ook in het donker goed kon zien.

Blodeuewedd veranderde niet op eigen initiatief in dit nachtdier. Het was haar straf. Blodeuewedd werd naast Lleu (ook bekend als Llew en Lugh), de man voor wie zij was gemaakt verliefd op een andere man. Met deze Gronw Pebyr begon zij een relatie. Een drama volgde en dit eindigde in de transformatie van het meisje in een uil. Daarom is de uil het totemdier van deze periode. Blodeuewedd vertegenwoordigt het kleine kind tot aan Ostara, waarna ze tot aan Beltane zal uitgroeien tot jonge vrouw.

Omdat we in een periode zitten van het allereerste begin, de onschuldige maagdelijkheid  van nieuw leven, is de kleur van deze tijd die tot 21 maart duurt, wit.

Lady Winter

A friend of Morrigan named Maria had a magical wintersolstice in December. Afterwards she told me what she saw. And I made a poem of it.  

As a memory of the beginning of Yule and the closing of this part of the Wheel:: 

Lady Winter

She was in a golden ball

Saw two figures riding horses

Although she  couldn’t see their faces,

She knew by mysterious forces

They were me and her, riding,

In circles we moved around

In a deep and dark forest

where we couldn’t hear a sound

Until a magical moment did occur

In shining light Lady Winter stood there, tall

And gave both of us a call

That sign made us feel delighted

On our righteous pathway we were

and everything became very, very, clear.

Big thank you to Maria, who had shared her experience with me. She too, rolls on in the time of Wheel towards Imbolc tonight when we welcome Blodeuewedd, goddess of this time of year.