woensdag 28 december 2016

Nieuwe Maan

En morgen is het de laatste keer Nieuwe (Donkere) Maan in 2016.

De laatste Nieuwe Maan in Yule tijd is de eerste Nieuwe Maan in het nieuwe Keltische jaarwiel waarin we nu draaien.
Op welke manier je het ook bekijkt, het thema Nieuw staat met deze Nieuwe Maan expliciet centraal.
Met Yule als tijd van voorbereiding op het nieuwe leven en Nieuwe Maan als tijd van nieuwe, soepele energie kan je morgenavond heerlijk zitten op deze energie.
Laat de Nieuwe Maan energie heerlijk zijn werk doen.

Happy New Moon!

maandag 19 december 2016

Yule!

Het jaarwiel staat nu vrijwel stil. De donkere tijd van het jaar is al even merkbaar. Het is de tijd van Binnen.

In deze korte dagen breng je automatisch meer tijd binnen door. Waar je kaarsjes aansteekt die gezellige kleine lichtjes geven.

Laat dit dan de tijd van het jaar zijn waarin het buiten ons donker is, maar binnen in ons het vlammetje brandt.
Een klein vlammetje misschien, maar dat is niet erg. Als het maar brandt en een beetje danst.

Steek er op Midwinter, 21 december je Yule-blok mee aan.
Hoe een klein vlammetje een mooi, groot, warm vuur maakt:

Het jaarwiel komt op de 21e tot stilstand.Sta die ochtend even stil bij de zonsopkomst.
Stilstaan bij betekent ook stilstaan bij het afgelopen jaar...
En alles komt tot absolute rust.
Geniet ook van dat moment van stilstaan. 

Met Samhain heb je bepaald wat je wilt meenemen in het volgende jaarwiel. Al het oude heb je al van je afgeschud. Nieuw leven komt eraan. Het krioelt al in het donker, onder de aarde en bereidt zich voor om naar boven te komen.

Arianrodh

Arianrodh weeft, ze weeft nieuwe patronen, maakt nieuwe verbindingen voor het nieuwe jaarwiel. Vraag haar mooie patronen te weven.In rood, de kleur van het nieuwe leven en in zilver, de kleur van de vrouw, de kleur van de maan. Zij overheersen in deze tijd.

De oude koning maakt woensdag plaats voor de jonge koning.
Alles wordt weer nieuw.
Dat is de belofte van Yule.


donderdag 8 december 2016

Smog en gezegende vaarzen

In vervolg op 'Rook boven de kinderwagen.'
Zie ik op het (NOS) Journaal van deze avond dat Parijs 48.000 smogdoden kent.

De burgemeester heeft maatregelen genomen om de uitstoot terug te dringen.Auto's met even en noneven kentekenplaten mogen om de dag de weg op. Dat betekent ene halvering van het dagelijks verkeer.
Lyon gaat dat voorbeeld volgen.
Want, zo zei de reporter al fietsend onder een stralend blauwe hemel 'au centre-ville', smog is een sluipmoordenaar. Het is er wel, maar je ziet het niet.

Kan je elke ochtend heerlijk gaan joggen, adem je alleen maar meer giftige lucht in.

Ondanks de maatregel is het nog druk in de straten van Parijs, maar niet op die manier dat het verkeer een stroperige brei in de straten lijkt.

Wonderlijk dat er tenminste 48.000 doden moeten vallen voordat er maatregelen worden getroffen.
Hoeveel doden zouden Peking, Shanghai en meer van dat soort metropolen kennen?

Morrigans favoriete metropool Londen kampt ook met dergelijke problemen.
De stad heeft jaren geleden al maatregelen in het leven geroepen deze terug te dringen.
En om het voor de stad op te nemen: Londen kent bijzonder veel groen.
En groen heeft altijd een gunstig effect.

Nu ik aan Londen denk.Ook gezien, op het (BBC) nieuws: twee vaarzen (jonge koeien) uit Oxfordshire zijn vanmiddag gezegend door de voorganger van de St Paul's Cathedral in Londen. Hij zegende de tractoren ook maar direct.Om welk soort koe het ging, is mij niet bijgebleven.Wel dat het om een Engels ras ging. De ceremonie werd vorig jaar voor het eerst uitgevoerd. Bij de ceremonie horen ook gebeden. Die zijn bij deze gelegenheid speciaal voor het agrarische leven en voor de goede zorg voor hun vee.

Rook boven de kinderwagen

Als ik naar het winkelcentrum loop om wat proviand voor de komende dagen in te slaan, zie ik een jonge moeder voorbijlopen. Ze duwt een kinderwagen voort waarin haar dochtertje zit. Ik schat het meisje op een jaar of 2. Boven de kinderwagen hangen de dampen van moeders sigaret.

'Kan het kind maar vast wennen aan de luchtvervuiling,' zal de pedagogische gedachte hierachter zijn, bedenk ik mij.

Verbaasd


Een beetje verbaasd ben ik wel. Hoewel. We lopen in de buitenlucht, natuurlijk. Binnen rookt moeder misschien niet. En ja, of het kind nou in moeders zichtbare grijze rookwolk zit, of in de buitenlucht vol benzinedampen van voorbijrijdende bussen, auto’s en vrachtwagens… Dan nog maar te zwijgen van de uitstoot van de zware industrieën hemelsbreed niet ver van de straat vandaan waar moeder nu loopt. Van de woongebieden rond zware industrieën, ook al is het op kilometers afstand, is bekend dat hele volksstammen problemen hebben aan longen en luchtwegen.

Industrie


Ook industrie die ver weg ligt heeft vast zijn invloed. Morrigan kan niet geloven dat dit niet zo zou zijn. De kernramp bij Tsjernobyl van drie decennia geleden veroorzaakt nu nog schapen met een te hoog stralingsniveau in hun lijf in Zuidwest Schotland, Wales en Noord-Ierland. Deze landen liggen onder de luchtstroom die de wolken met schadelijke deeltjes meevoeren. Deze wolken laten juist boven deze gebieden hun regen vallen. De boeren kregen tot in de jaren '90 te maken met gehandicapte lammeren en zelfs in deze eeuw kunnen kinderen geen vlees eten van schapen uit deze contreien. Een bepaald stofje is in te hoge concentratie nóg aanwezig in de schapen. Het schijnt dat volwassenen deze hoeveelheid wel kunne verdragen. Het proces werd jarenlang gemonitord door de overheid. En de vliegtuigen boven onze hoofden? Wat veroorzaken die eigenlijk aan uitstoot?

Wennen


Per saldo zal moeders sigaret waarschijnlijk niet erg veel uitmaken voor dochters jonge, nog onvolgroeide longetjes. Maar nee, wij mensen kunnen er niet aan wennen, aan rook. We kunnen dus ook niet trainen, ons niet harden, om er tegen te kunnen en zo immuniteit te creëren. Het enige wat ik van moeders sigaret kan denken is: zou ze het voor haar kind niet willen laten? Althans, zou ze de rook misschien niet boven haar hoofdje willen uitblazen? Scheelt per saldo misschien niet veel, maar het gaat om het gebaar. Heeft ze wel in de gaten dat ze boven het hoofdje staat te dampen? En heeft ze er wel eens over nagedacht dat het wel een aardig gebaar zou zijn als ze dat niet zo rechtstreeks doet? Tsja...


vrijdag 14 oktober 2016

Jachtmaan

Jachtmaan verschijnt morgen vol aan de hemel.

Voel wat je als laatste wilt laten vallen.
voordat je de winterperiode ingaat.
Voel wat je wilt meenemen.

Dat is wat de natuur nu ook doet.
Op de energie van Volle Maan.

Kom bij elkaar, op spiritueel niveau,
vorm een kring en chant
de nacht door
Op de energie van Volle Maan

Voel de verbinding
van het web dat houdt
Op de energie van Volle Maan

En drink
Op de energie van Volle Maan!


zondag 25 september 2016

Who is really confused?

Saturday early evening in the park
Tranquility in the air
Sky is colouring all kinds of blue
Earth is giving this lovely early-autumn-scent
And the sound is silence
*
Two men fishing in the pond
A third man walking away
Morrigan thought he was with them
But he wasn't
*
The third man went to the water
saying things I couldn't understand
Leaning on the trunk
of the willow weeping just above the water
He suddenly turned around
at the moment I came along
*
I knew I shouldn't look him in the eye
As he had a madman's voice
And not of a kind one
He sounded raw and angry,
With no control or humanity
But I had to glimpse and got shocked
of the anger on the face
*
He started shouting when he saw me
Something about women
I just took ferm steps when I passed by,
Hoping he wouldn't run
Back he went onto the path
on walking and shouting
unclear things, I didn't look back
*
Then a cyclist came, what a relief
Minute later I heard the madman screaming at him:
'You can not cycle here'
and tried to stop him
Cyclist shouted something back
The madman let him go, but threatened,
he said:
'Next time I'm gonna beat you up'

Saturday-evening,
Tranquility broken in the air
Sky had the blues
And earth was still giving this beautiful scent
*
Relief when I felt the madman had chosen another path
Not the path I had chosen to walk when I had passed the pond
*
At home I thought
Hurrah for government
that choses not to help
poor people in mental need
by letting shrinks make bills
only rich can pay
So that the papers can tell amazing tales
of 'confused' persons
*
And I wonder
even when I got a bit anxious by meeting a madman as I did

Who on earth is really confused?






woensdag 14 september 2016

Volle Maan

Harvest Moon staat aan de hemel. Maan middenin de oogsttijd. Morrigan was aan het strand, heiige lucht, zee en hemel vloeiden in elkaar over en de maan stond als mystiek vaag geschilderd groot aan de zachtblauwe hemel. Het leek alsof de hemel was gekrijt, zo prachtig vaag.

De temperatuur is hoog, maar het licht is al herfst. Minder fel. De bomen laten zien dat het herfst is. Zij laten hun bladeren los, of verkleuren. Tijd van overgang van het seizoen, van zomer naar herfst. De zomer wil zich nog niet laten verdringen. De zon schijnt uitbundig. Maar ja, de nacht valt sneller in.

Volgende week zijn dag en nacht even lang. Maar voor de herfstequinox zich aandient, ervaren we nu eerst de kracht van de volle maan. Oogstmaan valt op vrijdag de 16e.

Sta vrijdag open voor de krachtige energie van de Volle Maan en voel in meditatie gewoon wat er gebeurt.



donderdag 8 september 2016

Heavenly in love

Heavenly in love
with a man I'll never reach

'Must be insane'

heavenly in love with him
lasting for ages now

'So I must be mad' 

Fear to bind
is how they'd call it,
People with sense for reality

So I won't speak
Keep it secret,
My burning love
for this man I'll never reach

'Must be insane'

In my dreams
I kissed him
on his hands
and in the back of his neck
Surprised he asked
how I knew
his sensitive spots

And then I woke up

Heavenly in love
with a man I'll never reach







zaterdag 3 september 2016

Reuring in de bibliotheek

Samen met een andere bibliotheekbezoekster zit ik aan een lange leestafel. Zij studeert in een boek, ik lees een krant. Het is rustig. Een man met wandelstok, sportieve grijsblauwe pet op zijn kortgeknipte grijze haar, rond gezicht en bril met getinte glazen, ik schat hem ergens in de 70, ploft pal tegenover mij neer op een stoel. Ik kijk even op uit de krant en zeg hem goedendag. Verbaasd en lichtelijk geschrokken kijkt de man mij aan. En zegt niets terug. Tsja.

Ik lees verder en kijk niet meer op. Het was toch niet mijn bedoeling een gesprek aan te knopen. Dus sla ik geen acht meer op de gebruinde grijsaard en zit weer in het artikel.

Na verloop van tijd vliegt hij vanzelf weer op. De tafelgenote schuin tegenover mij en ik lezen rustig verder. Plotseling klinken er stemmen. Luide stemmen. Daar staan ruziënde bezoekers. De gemoederen lopen hoorbaar steeds verder op. Wij richten onze hoofden op. Ik richt mijn blik naar links, richting het geluid. De ruziemakers kan ik niet zien, ze staan achter een paar boekenkasten. Wel zie ik een stuk of wat andere bezoekers van hun plaatsen opstaan om naar het hoorspel toe te lopen. Zij willen het tafereel wel eens aanschouwen. Dan staat een van de bibliothecaressen op. Kordaat beent zij richting de stemmen. 'Wat is hier aan de hand?’ vraagt zij streng.

Een vrouwenstem klinkt hoog, een mannenstem gaat er tegenin. Even later hoor ik de bibliothecaresse aan de man vragen of hij de bibliotheek wil verlaten. Of nee, het is geen vraag. Ze verpakt haar sommering in in een vraag. Het duurt een paar tellen voor ik de figuur bij de mannenstem zie lopen. De stem blijkt van een tiener te zijn.
Een slungelige jongen van een jaar of 17 beweegt zich door de ruimte. Petje op en aan zijn gelaatstrekken kan ik zien dat hij etnische roots heeft. Hij scheldt de bibliothecaresse uit met een dodelijke- hoewel steeds minder vaak dodelijk was gisteren in het nieuws – ziekte.Zij reageert niet en een van haar collega’s dwingt hem verder de ruimte uit.
Bij de uitgang blijft hij staan. 'Naar buiten,' maakt de bibliothecaresse nogmaals duidelijk. Hij zet zijn scheldmodus aan. Daarna is het stil. 

Binnen een paar minuten herstelt de rust zich weer. Binnen in de bibliotheek wel. Binnen in het hoofd van de jongen is het helemaal niet rustig. 

Plotseling zie ik hem weer vanuit dezelfde richting opnieuw naar de deur worden gedirigeerd. Terwijl ik zat te lezen, moet hij weer zijn teruggekomen. De scene herhaalt zich, de jongen kijkt dreigend de leeszaal in en dan hoor ik rechts van mij iets opmerkelijks. 

Een man van middelbare leeftijd hoor ik ‘inburgeringscursus’ zeggen. Huh? Tegen wie heeft hij het? Hij loopt alleen. Heen en weer tussen de leestafels, de excorsist-achtige jongen bekijkend. 

Wat heeft zijn opmerking nou met inburgering te maken? Bedoelt de man soms dat de jongen goed is ingeburgerd door wat onsamenhangend vocabulaire op agressieve toon de zaal in te slingeren? Ik vermoed van niet. 
Hij bedoelt hoogstwaarschijnlijk dat de jongen een inburgeringscursus moet volgen. Hoe komt hij daar nou bij? Deze jongen is duidelijk hoorbaar hier, in deze Hollandse stad geboren. En zal hier naar school zijn gegaan. Ja, het is aan hem te zien dat zijn ouders of grootouders hier niet vandaan komen. Maar verder heeft de situatie niets met inburgering te maken. Ik denk dat de jongen psychische hulp, een heropvoeding of een simpele schop onder zijn kont nodig heeft.  

Maar een inburgeringscursus.Het raakt mij, die opmerking. Want de oer-Hollandse man, ook dat is te zien en te horen, maakt hier alleen maar duidelijk: als wij je kunnen afrekenen op je achtergrond, dan doen wij dat. En dat is gewoon slecht. Uiteindelijk draait het allemaal om verbondenheid. 

maandag 29 augustus 2016

Rondje park

Het is drie dagen voor Nieuwe Maan. Ik maak mijn regelmatig terugkerende avondwandeling in het park. Het donker begint alweer vroeger in te vallen, dus iets voor half negen is mijn laatste kans om voor het donker weer thuis te zijn. 

Op weg naar het park ontwijk ik een twintiger die met typisch lokale tongval tegen zijn hond praat. Jack heet het dier. En Jack moet doorlopen, want 'dit gaat nergens over.'
Ik besluit zelf maar flink door te lopen, want anders gaat het nergens over, zover is mij duidelijk. De man en zijn hond zullen elkaar wel begrijpen, veronderstel ik. Veel honden laten hun baasje maar wauwelen, ze snappen het baasje wel en begeleiden hem gewoon.

Maar als ik al een straat verderop ben en even terugkijk, omdat ik de ongeduldige stem van de twintiger weer hoor, zie ik die twintiger de weg oversteken terwijl hij de hond woest de weg wijst. Het arme dier is bang, zie ik van grote afstand. Zijn staart laag, stijf tegen zijn onderrug aangedrukt.Stijf stapt hij voort, zo traag als een slak. Wat erg. Ik voel me laf, omdat ik niet snel terugdraaf om de man te vertellen dat hij de hond angst aanjaagt en dat het geen wonder is dat het dier amper vooruit komt: hij durft niet. Ik durf niet. Echt niet. 


Fietspret

De lucht voelt een beetje killig, maar ze is mooi: pastelroze vloeit zacht over in lichtblauw. 
Bij de ingang van het park hebben drie tienerjongens pret met de fiets. De stunt is om zo lang mogelijk op het achterwiel te rijden, het stuur in de lucht houdend. Twee jongens lopen en een is de clown. 
Als een van de drie ziet dat ik kijk naar hoe lang de jongen het volhoudt wil hij zijn kunsten ook tonen. Hij dwingt de andere jongen van de fiets af en komt aangesneld. Stuur de lucht in, maar snel kleppert de standaard omlaag op het asfalt. 
Hij kan het nog niet zo gemakkelijk als zijn metgezel. Maar die was ook meer geconcentreerd op zijn kunstje dan op de reactie van voorbijgangers.  


Balanceren

Even later hoor ik twee jongens roepen: 'We gaan altijd die kant op.' Maar in plaats van linksom de vijver, stuurt de fietsende acrobaat deze avond rechtsom het water, waar ik toevallig ook loop. Ze balanceren mij aan de rechterkant voorbij. Een zit op het stuur, de jongen die nog mocht oefenen op het achterwiel te rijden, zit op het zadel en trapt, de derde zit achterop de bagagedrager, aan beide kanten bungelt een been. Ik heb lol, omdat zij lol hebben. Slingerend en roepend fietsen ze de brug over, het water over, de jongen op het stuur is een moment bang dat hij zo het water in gaat. De fietser stelt gelukkig snel bij en zo zwiept het stelletje voort.


Adam Ant

Voordat ik bij het veld aankom waar mijn idool Adam Ant vier jaar geleden (!) optrad, zie ik een libelle vliegen.Vrolijk over het rosarium waar rozen in allerlei kleuren elegant hun plaats innemen. Op mijn 'Adam Ant-veld'- het klinkt waanzinnig, maar als ik daar loop, zie ik in mijn verbeelding altijd het podium met hem erop staan -  sport een groepje jongeren. Het lijkt een soort kickbokstraining. 


Adam heeft gebokst, gewoon boksen, zonder Kick. Dat las ik in zijn autobiografie. En ik zie het soms aan zijn bewegingen als hij op het podium staat. Ik houd ervan, Morrigan heeft zelf ook gebokst. Eveneens zonder te trappen. Daar houd ik dan weer niet van.


Voetstappen

Plotseling gebeurt er van alles als ik mijn rondje bijna heb gelopen en terug ben in de buurt van waar ik het fietsende trio voor het eerst zag. Een kudde ganzen, witte, grijze en witgrijs gemengde, steekt over naar het veldje waar ze overnachten.Een grote, dikke, zwarte kat steekt zo'n 15 meter verderop over. Dat zal mij geluk brengen. Een neutrale man laat zijn hond uit. En opeens loopt er iemand achter mij. 
Ik hoor voetstappen.Het voelt toch verdraaid ongemakkelijk om de steeds dichterbij komende stappen te horen, maar niet te weten wie er achter me loopt. Hopelijk ongemerkt versnel ik mijn pas een beetje. De stappen blijven achter mij. Mijn adem begint hoger te komen. Wat een akelig gevoel. Ik ben blij als ik bijna bij de doorgaande weg ben. Heb zin om een klein sprintje naar de voetgangerslichten te trekken, maar ik beheers mij. 

Het park eenmaal uit en het fietspad over sta ik bij de stoplichten. Met dezelfde beheersing druk ik op het knopje waardoor het rode licht naar groen moet verspringen. Ik kijk om. Schuin achter mij lopen de voetstappen weg. Ze blijken te zijn van een meisje. Ze is een jaar of 18, schat ik in. Maar ze is wel een kop groter dan ik. En ze heeft net paardgereden, zie ik aan de broek en de jodhpurs die zij draagt. Opgelucht haal ik adem. Wat een mens zich niet in zijn hoofd kan halen en zichzelf kan opjagen. 
Had ik die twintiger dan toch gemakkelijk kunnen aanspreken zonder zelf te worden belaagd?


vrijdag 26 augustus 2016

De Vraag

Mijn vriendin brengt me terug naar het station waar ik op de trein stap om naar het volgende station te reizen. We praten en hebben het over de ov-chipkaart, en wat er gebeurt als je nou vergeet uit te checken. Het gebeurde mij een keer, vertelde ik haar. Gelukkig realiseerde ik het mij snel, zodat ik binnen het uur alsnog kon uitchecken. Check je later uit, dan wordt een groot bedrag van je kaart afgeschreven. Maar we wisten beiden niet hoeveel dat was.

"Het is niet meer zoveel als vroeger.'' Plotseling hebben we er een derde gesprekspartner bij. Een redelijk kort kapsel, haar valige, donkerbruine haar krult. Haar bruine ogen kijken ons vanachter haar brillenglazen aan, de zon licht haar donshaar uit haar wangen op en ze loopt met een kruk, speciale kousen om haar kuiten. 
En dan komt De Vraag, want ze bemoeit zich niet voor niets met ons gesprek, blijkt later. 
"Ik heb een mee-reiskaart,'' en ze laat haar treinkaartje zien. Maar er is niemand met wie zij meereist. "Mag ik wel met jullie meereizen als er controle komt?'' 

Mijn vriendin zegt geschrokken dat zij niet reist. En ja, wat kan ik zeggen? 'Nee, dat kan niet,' lijkt mij geen optie. Daar ging de vrouw met de kruk ook helemaal niet vanuit. Maar echt hartelijk kon ik niet reageren. Waarom weet ik niet. Omdat ze niet erg sympathiek overkwam? Omdat ik haar wel erg opdringerig vond? Omdat ik mij misleid voelde, doordat zij begon met een opmerking die aansloot op ons gesprek, maar uit was op een voordeel voor zichzelf? Het was dat laatste dat me tegenstond. 

Ik had zonder weerstand kunnen reageren, als de vrouw in kwestie gewoon op mij was afgestapt en had gevraagd wat ze wilde. Maar dat deed ze niet. Ik voelde mij op het verkeerde been gezet. Ze deed alsof ze met ons wilde meepraten (ook ongevraagd, maar ok, dat is tot daar aan toe), maar het ging om haar vraag waarvan ze weet dat het eigenlijk lastig is om nee te zeggen en al helemaal als iemand al in het gesprek zit. Daarmee laat je iemand barsten. En het zit in ieders natuur om een ander te willen helpen. Dus raapte ik mezelf bijeen en gaf het antwoord waarop zij had gerekend. Met een maar. Ik ging niet zover als zij.  

dinsdag 16 augustus 2016

Volle Maan

Zit bij Volle Maan bij de hazelaar
Ontvang
Wijsheid in een flits

Oogsttijd
en wees dankbaar
voor al je niet-materiële bezittingen
want die zijn echt 
van jou

Welke niet-materiële vruchten
zijn gegroeid dit jaar? 
Ze laten zich vast zien,
in de wijsheid van de hazelaar


De Volle Maan bouwt zich op, de energie wordt steeds zwaarder, donderdag 18 augustus zal zij op het toppunt van haar energie staan, een maan-eclips zal er ook zijn, maar in Nederland onzichtbaar voor het oog


dinsdag 9 augustus 2016

De Zee

De lucht trok open, de avondzon brak door en Morrigan zat binnen. Dat kon natuurlijk niet. Met het eeuwige verlangen naar de wind op mijn huid en door mijn haar, groen om me heen en mijn blik op de natuur, stond ik voor ik het wist buiten. 

De zee riep. 

Een wandelingetje door de duinen bracht me daar. Voor ik het duin over was, zag ik links in het duin een groepje kraaien op de grond zitten. Mijn dier. Ik telde ze. Zeven! Mijn getal, volgens een indianenvriend van mij. Ik voelde mij welkom geheten door het comité van zeven. Ik liep door en was benieuwd naar hoe de zee er vanavond zou uitzien.

Nog even hoefde ik het pad nog te volgen en daar kwam de opgang. Daar zag ik haar. Donkergrijsblauw, vol, hoog, enthousiast. De uitbundige wind stuwde haar golven wild op. Ze brieste luid, ze klonk zo overweldigend dat ik even moest stilstaan om naar haar te luisteren. 

Ze zong, rauw, op zoek naar aandacht. Verderop liepen zoveel mensen. Met aandacht voor hun coördinatenspel, maar zonder aandacht voor haar. Terwijl ze zo mooi is. Ze deed haar best, dat doet ze nog steeds en dat zal ze altijd blijven doen. Bewonderenswaardig. 
De Zee.

woensdag 3 augustus 2016

Inside meets outside

New Moon it was,
The days around
are days of the inside

So inside I stayed
Inside they stayed

But there was also Lammas
Time of the outside
to harvest your crop

So inside I stayed,
but outside I wanted,

Finally I went outside...
to go to another inside again
Only late on the day
I did go outside

           *

If you feel mixed up these days:
Inside and outside
Are meeting eachother
On the magical way

It might make you feel a kind of mixed up
Strange feeling, strange days
Don't bother about it,
It is just the time of inside and outside
that is working right now
On this beautiful, magical way

These times are also fine to show what is inside
to the outside world

zondag 31 juli 2016

Harvesting time will begin

One day before Lughnasadh to come
He is silent
She is, too

Thinking of harvesting,
Of harvest to come
after all the hard work
earlier the year
it is time that harvest begins

She knows what to do,
and so does he
They both wanted it and so
They know what crop they will get

Thinking of harvest,
First reward of the year
it is time to harvest

After all their plan making,
preparing, working, caring and waiting
Now it is time to harvest,
enjoyable time
and time of counting

Counting your blessings
Cherishing them, too
Tomorrow we'll break the silence
and go harvesting
Looking forward to a bumper crop




woensdag 27 juli 2016

Blauwe wijn

'Kijk, hier staat ie,' zegt hij en laat mij een fles inktblauwe wijn zien.
Hij houdt de fles tegen het licht en ik zie dat de kleur helderblauw is, als van helderblauwe inkt.
De verkoopster komt.
'Voor hoeveel bied je hem aan? ' vraagt hij.
Zij noemt de prijs. Hij zegt dat hij de fles elders voor een lager bedrag heeft gekocht en noemt de prijs.
'Oh,' reageert de verkoopster.

'Kijk, er zitten allemaal E'tjes in,' wijst hij op het etiket op de fles wijn.
De verkoopster in de slijterij in het overdekte winkelcentrum kijkt belangstellend mee. 'En E 'tjes, dat wijst op zoetstoffen. Ze hebben zoetjes toegevoegd aan de wijn.'
'Maar dat mag helemaal niet bij wijn, want dan is het geen wijn meer. Net zoals je geen suiker toevoegt aan wijn,' reageert de verkoopster.
'Nee, dat mag niet,' zegt hij en voegt er lachend aan toe dat hij de wijn niet te drinken vond.
'Mijn dochter zei vanmorgen tegen me: pap, je vond de wijn zeker niet lekker? Ik zeg: hoe weet je dat? Zij zegt: nou, je hebt de hele fles laten staan en het glas ook. Vol, hahaha.'

De verkoopster lacht mee, niet goed wetend wat ze zeggen moet. Ze poogt zich te verdedigen: 'Ze hebben mij gezegd dat hij als een Chardonnay smaakt.'
'Nou, nee hoor,' roept hij enthousiast uit.
De verkoopster zegt dat zij de wijn nog niet heeft geproefd.

Hij vervolgt: 'Maar het is wel een leuk gadget. Om te hebben, of om weg te geven, deze blauwe wijn.'
Ja, dat denkt zij ook. Ze meent dat de blauwe wijn een hype is en wanneer de nieuwigheid eraf is en iedereen een fles als gadget heeft, er niet veel meer naar zal worden gevraagd.
'Nou, ik wou het je gewoon even laten weten. Nog een fijne dag!' en opgewekt stapt hij de slijterij uit, de verkoopster verbouwereerd achterlatend.

Ik ben benieuwd of zij de blauwe wijn nog op een behoorlijke manier kan aanprijzen.

maandag 25 juli 2016

Waiting for Graine



The colours of Lughnasadh (Lammas) are already on the earth
Waiting for Graine to come by
She is preparing her voyage
To the first of August.

We are counting the days
for Lammas to come
Celebration of the first harvest of the year

What will your first harvest be?

vrijdag 22 juli 2016

Sharing 'Wow'

Sometimes I read something and 'Wow'comes up.

This quote in an interview with writer Sara Maitland made me sigh: 'Wow'.
Because it is beautifully spoken.

The interview is written by Kate Kellaway, for the Guardian.
Published the 2nd of February 2014:


How does love fit into the solitary life?
How much loving are people doing if they're socialising 24/7? And if the loving is only to be loved, what is unselfish about that? The fact you're on your own does not mean you are not loving.


And I fully agree.

Full interview:
https://www.theguardian.com/theobserver/2014/feb/02/sara-maitland-how-to-be-alone-interview

woensdag 20 juli 2016

Recognition

What a surprise it was, to see you, to meet you
I recognized you with a shock while we were riding
horses
in the woods,

I have seen you, seen you before,
clearly, in my meditative state of mind
a year ago
I didn't know who you were,
tried to see you, didn't know you

Saw your figure,
you just didn't show your face by then

And now, riding in the woods,
sun and rain and heat en cold
we have been through everything
I have seen you
clearly, in my conscious state of mind

And what I felt was nothing but truth
And what you felt is nothing but truth

Because I noticed
you recognized me
You did

And do you recognize truth?

Maan van de Roos

Wat was de Volle Maan prachtig, gisteravond. En wat een energie.
Maan van de Roos. 
Opoffering van iets kan hierbij een thema zijn.

In de opbouw naar Volle maan toe, fietst Morrigan dinsdag de 19e naar haar wierookzaakje om een paar relevante stokjes aan te schaffen. Deze laat ik altijd voor mij pendelen. De pendel wijst drie soorten aan. Ik koop de wierook die goed voor het loslaten van last op schouders en nek is. Heerlijk.

'Kom verder'

Met de wierook in mijn tas fiets ik een stukje verder door het straatje. Ik kom bij een winkel waar ik al eens eerder naar binnen wilde. Een liggend rechthoekig raam dat niet al te vaak wordt gelapt. Paarse gordijnen, een donkere binnenkant waar je niet goed in kunt kijken. Op de brede vensterbank liggen altijd prachtige zilveren sieraden met edelstenen. Maar de winkel is vrijwel nooit open. De eigenaar is er amper.

Ik probeer mijn geluk vandaag wederom. Druk op de bel. Eerst geen reactie. En dan... toch. De deur gaat open. Een vrouw van naar ik inschat achter in de vijftig, donkerbruin, kort haar, een kop kleiner dan ik kijkt mij met schitterende oogjes aan. Ik zeg dat ik nieuwsgierig ben, want edelstenen in de etalageruit en sieraden hebben mijn aandacht. "Kom verder.''

Ik loop door een smalle gang. De deur naar links gaat open en dan sta ik in haar woonkamer. Donkerbruine houten vloer, schilderijen aan de muur, vitrages scheiden het voorste en het achterste deel van het vertrek. Daarachter is haar woonkamer. "Ik ben kunstenares,'' zegt de vrouw, "en maak films en schilderijen. Anderen maken de sieraden. Ze mogen die hier laten zien.''

De Raaf

En dan valt mijn oog op een... Raaf. Opgezet. Dat raakt mij dan wel weer. Een grote raaf. Prachtige raaf. Hij staat in een vitrine, voor in de kamer. Opeens wordt mij duidelijk waarom ik mij aangetrokken voelde tot deze winkel, die tevens als woning blijkt te dienen."Hij komt uit IJsland,'' zegt de eigenaresse. "Hij is een beschermer.''
Morrigan moet even bijkomen van het wonder.

Het miraculeuze gesprek wat daarop volgt, geeft mij teveel tekenen om op te noemen. Maar duidelijk wordt mij later wel dat iets wat net echt definitief is geofferd, plaats maakt voor iets nieuws. En dat nieuwe kan dankzij het offer groeien. Alle tekenen wijzen daarop. Morrigan kijkt ernaar uit.

zaterdag 2 juli 2016

Nieuwe Maan

Nieuwe Maan komt eraan. 
Maandag, 4 juli, zal de Maan rond 13.00 uur compleet Nieuw zijn.
Onzichtbaar.
Morgennacht zal donker zijn.  

Geheimzinnige energie, naar binnen gericht, naar daar waar alles donker is
waar al het nieuwe ontstaat.
In de donkere rust, daar groeien nieuwe ideeën.

Soepele energie, hiding energy. 
Energie die gemakkelijk stroomt, rustig is, niet die opbouwende energie die Volle Maan in zich draagt. 

Voor wie deze dagen mediteert: 
geniet van deze soepele, doorstromende energie.





 


donderdag 30 juni 2016

Het leven verloopt in cirkels.
Ook al proberen sommigen je te doen geloven dat het om lijnen gaat.



maandag 20 juni 2016

Regen

De Maan was Vol. En het regende. Het regende. Het regende een beetje harder. Het regende een beetje meer. Dan weer wat minder. Maar het regende. De gehele dag door. 'It was pissing with rain', zingt mijn favoriete artiest in 'The day I met God'. Die ontmoeting heeft hij zeker gehad, vast wel vaker dan alleen een keer ook. Hij ziet hem elke dag. Als hij tenminste in de spiegel kijkt.

In elk geval. Na het eten merkte ik opeens dat het Niet meer regende. Het regende niet meer. Het was gestopt met regenen. Morrigan móest naar buiten. Het liep tegen achten toen ik ging. Geen enge mannetjes in het park die opeens van achteren aan kwamen en die rare dingen tegen me zeiden zoals gisteravond, wat een opluchting. Wat ik wèl zag: In het park waren 'ze' de hele dag bezig geweest met de opbouw van het jaarlijks terugkerende Parkpop-festival. In de stromende regen.

Toen

Morrigans gedachten schieten terug naar Toen. Toen ik ook zag dat 'ze' bezig waren met de opbouw van het festivalterrein. En waar op een mooie Juni-dag ook het podium klaar was waarop mijn favoriete artiest zou optreden. 'The first time, I ever saw your face', klinkt in mijn hoofd. Het was de eerste keer dat ik hem zag optreden. Adam Ant.  

Het is alweer vier jaar geleden, bedenk ik mij plotseling als ik onder het hoge, dichtbegroeide, donkergroene bladerdek doorloop. 2012. Jeetje. Toen was hij in dit park, waar ik mijn ongeveer dagelijkse wandelingen houd. De muziek klinkt in mijn hoofd. Hij begon met Car Trouble dat ik toen voor het eerst hoorde. Prince Charming zong op een magical way in een toegift, toevallig nèt nadat ik aan een bezoeker zei dat ik dat nummer had gemist.

Betoverd

Adam had Morrigan betoverd. Serieus. En ik hield van die betovering.Vier jaar geleden.In dat jaar zag ik hem nog eens op het podium.Het volgende jaar had ik een goed excuus om eindelijk naar Guernsey te reizen (waar ik al jaren heen wilde, maar op een vreemde manier kwam het er nooit van). Hij gaf er een optreden in St Peter Port. Morrigan heeft geen creditcard en ook geen 'debit card' zoals ze vroegen voor de betaling. Maar nog wel aan paar pond over van een eerdere reis naar Engeland. Die stopte ik in een envelop, stuurde ze op en de ticket lag klaar toen ik aankwam. Met Beltain 2013 zag ik hem op het podium staan. Toen hij 'Wonderful' zong, stonden we op exact een rechte lijn tegenover elkaar. Het podium stak niet hoog boven de menigte uit, we stonden op ongeveer ooghoogte. Het was een magische ervaring op mijn Magical Way.
Het was daar dat ik erachter kwam dat we ongeveer elkaars lengte hebben.  

Gedachten die bij me opkwamen toen ik dat festivalterrein in aanbouw zag.
En de zon scheen, de lucht trok steeds verder open en de merels begonnen weer te fluiten.

Tomorrow's Summersolstice!

zondag 19 juni 2016

Tijd vliegt

Tijd vliegt. De langste dag en de kortste nacht van het jaar worden overmorgen alweer gevierd. 
Litha, 21 juni, is het punt waarop het jaarwiel keert.
De dagen zullen niet verder lengen. Wij bereiken midzomer.


Met Midsummersolstice zal de jonge Koning Eik het opnemen tegen de oude Koning Hulst. Oud wint van jong. De dagen zullen geleidelijk korter worden.

Wat is uitgezet, kan nu rijpen.


Plantmaan

Vlak voor de krachtdag Litha, Midzomer, is het ook Volle Maan. De energie bouwt zich op. De maan van Plantmaan is morgen op haar krachtigst. In haar energie zit de kracht van rijping. De periode van zaaien, groei en bloei liggen alweer achter ons. Nu kan datgene waarvoor je hebt gezorgd, rijpen tot oogsttijd.
Tijd vliegt.



We gaan een tijd van relatieve rust in. Het gaat erom dat wat je hebt te onderhouden. Pas met de oogsttijd wordt het weer wat drukker. Geniet van de rustige periode. En vergeet niet datgene wat je hebt laten bloeien, met aandacht, zorg en liefde te koesteren.


zaterdag 11 juni 2016

Niet naar binnen

Toen Morrigan naar buiten ging voor haar wandeling door het park,
kwam juist de buurman thuis,

met aan zijn hand zijn zoontje van een jaar of twee.
Het kind huilde heel luid,
'Wat een verdriet',

Zei ik, 'Hij wil niet mee,'
antwoordde zijn vader,
'naar binnen, dat wil hij niet'.

Tsja, begrijpen, dat kon ik hem wel,
Dat kind voelde zich thuis bij moeder natuur
Plus: Juist in deze tijd is zij naar buiten gericht
En dan moest het jochie naar binnen,
voor hem natuurlijk veel te snel
Maar ja, een keuze had jij niet
Vandaar dit grote kinderverdriet,
Of was het puur peuterprotest?
In elk geval 'naar binnen'
dat klonk in zijn kleine oortjes
in het geheel werkelijk niet best.


zaterdag 4 juni 2016

Muhammad Ali

Morrigan used to box
Like a Morrigan should do

Mo was a real Champ
Gentleman boxer
Example for the sport

He choose New Moon's time to glide away
Returning to eternity,
as where we all come from

'We all come from the Godess/ And to her we shall return/ Like a drop of rain/ Flow into the ocean'
(Moving Breath)

vrijdag 3 juni 2016

Friday-evening visit

I felt the need of visiting my friends grave
For some time already, and this evening
I just couldn't ignore this feeling, so there I went.

He passed away, September of last year,
my big, dear friend

I only visited his grave once before
And it was by then that I also could hear
His voice, couldn't be ignored
Familiar, enthousiastic as he's always been

Pointing me the way to walk
As I forgot where they had laid him down.
Same thing happened this very evening,

I could hear his voice, talk
When I thought I went wrong,
and was turning around to take the other path,
I stronlgy got pulled back, he said: 'don't go on'
Within a second,
I suddenly stood
right in front of his humble grave

'Oh' I said, full of surprise
'Here it is', he gently said
Westham United scarf's still with him
*
So we had a chat
'Westham did extremely well, this season'
that is what I said,

I heard him laugh
Ofcourse, he'd seen it all

So we talked on, about football,
what happened and what became true,
we talked together, as we'd  usually do
*
He said he agreed
that we would meet up over here
instead of in our mutual pub
As I told him I couldn't go there
since he left this earth,
And the place has changed a lot,
It was no longer our spot
*
We chatted on untill I had to leave
The western wind was coming up
on the very moment I said I would go

Just like the other day
I did feel pretty sad
when I had to walk away,
But in my back I felt
a little push,
it was him, telling me it was ok
*
To my big surprise
the world outside the graveyard
had changed within the time I spent
with him, it was akward
Big fog suddenly had come up

In the silence of the foggy world
I just drove away
in big, grey, covering veils
Giving the world this touch
of mysterious way


New Moon on Sunday

New Moon on a Sunday
Now, won't that be an invitation to walk 
your magical way

Put Sun and Moon together
On one day and get opposites
in One

Like He and I 
and I and He
become Sun and Moon
in One, you see

It is the dance of the universe
of attracting
and putting off 
Now's the time of getting together

While New Moon's time 
is time of watching in your own soul,
and time of easy going energy
Sun is asking to go outside
and overlook the whole

Enjoy this energy of two sides
On Sunday still to come
Watch your inside 
in the world
and become as One



dinsdag 31 mei 2016

Voorbij

Ik fietste voorbij
En ik zag jou
Zitten, 
op het kleine terras,
vlak langs de straatkant
Kijken naar mij

Ik keek terug naar jou,
Jij keek eens extra naar mij
'Dag, mevrouw',
is wat jij zei

Mijn hart sprong op,
Ik glimlachte,
van vrolijkheid
Keek nog eens naar jou,

Jij keek naar mij
En toen waren die paar seconden
voorbij


woensdag 25 mei 2016

Touch

Do you like to be touched
Touched in your heart?

Or would you rather build a fence
to avoid a real touch?

Touch can be dangerous
Touch can be frightning
'Don't get too close, I might get hurt'
Thinking of the past, thinking of the future

But touch can be wonderful
And touch can mean enlightning
Think of that song,
or think of  that painting

Do you dare to feel,
feel for real?
Or rather not, and change into steel?
Not getting touched
is a way of security, too

What suits you best
a No or a Yes?

zondag 22 mei 2016

Wandeling

Mijn remedie tegen de negatieve energie van vandaag is wandelen. Het weer is niet optimaal. De lucht dreigend grijs, mini-spatjes regen, maar: de wind blies niet zo hard als afgelopen week. En ach, die paar druppeltjes waar je niet echt nat van wordt. Een gok is het om zonder paraplu te gaan, want je weet maar nooit hoe wijd de Godin de douchekraan gaat openzetten. Morrigan gokt het erop en ook met douche had ik nog heerlijk gevonden.

Dus ik zet koers richting kust. In de duinen aangekomen hoor ik in de verte het geruis van de zee. De vogels fluiten altijd zó enthousiast in mei. En het zijn er altijd zoveel.

Ik begin te wandelen, eerst een stukje naar het noorden. Bij een strandopgang kijk ik naar het westen en geniet van het uitzicht op de zee die naadloos aansluit en overgaat in de lucht.

Een fotograaf vertelde mij eens dat zijn zoontje van 3 hem verbaasde. Bij een dergelijke lucht wees het jongetje naar zee en zei: 'Kijk papa, daar vliegt een boot.'
Papa twijfelde even en dacht dat hij zijn kind in een blijkbaar vreemde bui een en ander verkeerd had uitgelegd. Namelijk dat vliegtuigen vliegen en boten varen. Maar hij keek nog eens goed en zag ineens wat zijn zoontje bedoelde.
Wie op een grijzige dag over zee kijkt, en ver weg een boot ziet, ziet een boot vliegen. Want de zee en lucht vloeien in elkaar over, de afscheiding tussen zee en lucht is niet zo scherp, waardoor benden boven lijkt.
Morrigan zag dus in de verte drie tankers als Zeppelins in de lucht hangen.

Door de duinen loop ik terug naar het zuiden, ruik de heerlijke lucht. Alles ruikt altijd extra lekker als het een klein beetje regent. Of als het net heeft geregend. Uiteindelijk kom ik bij de kleine boulevard, loop daar een stukje rond en wandel dan richting het oosten, om weer naar huis te gaan.
Maar nu voel ik mij pas weer helemaal in harmonie met de natuur, weer helemaal een met het universum en verbonden met mijn omgeving. Om die verbondenheid wat steviger te verankeren, besluit ik nog wat langer door de duinen te lopen. In een duinpan zoek ik naar de vos die ik hier wel eens heb gezien. Maar meneer Vos in de Duin houdt zich schuil vanavond. Ik klim een steile duin op, kijk over het prachtige, rustige landschap uit, loop zachtjes weer naar beneden en als ik voel dat ik mij weer echt heb verbonden, keer ik weer terug naar huis.


Negatieve energie

Het is weer Volle Maan geweest, gisteravond heb ik er nog even op gezeten. De energie is weer zwaar en voor mij nog steeds voelbaar. En vreselijk maar waar, Morrigan heeft werkelijk de smoor in. Nee, dit is geen leuk stukje, dus als je er geen zin hebt, klik je hem maar snel weg. 

Er is een negatieve energie waarvan ik hoop dat die mij snel zal verlaten. Waar gaat het om?

De vreselijke benedenburen die eerder al aangaven boos en beledigd te zijn nadat ik aanbelde voor hulp - de Nigeriaanse buurvrouw vertelde mij dat ik nooit had mogen aanbellen om hulp aan haar man te vragen, want dat zou in Afrika not done zijn -, zetten sinds afgelopen week de kinderfietsjes van hun zoon en dochter in de kleine gemeenschappelijke ruimte onder de brievenbussen van het portiek. Wie een fiets of iets anders groots uit de kelder naar boven wil brengen, kan er niet of amper langs, afhankelijk van hoe de fietsjes staan opgesteld. De fietsjes staan pal onder het bord waarop onder meer is aangegeven dat het niet de bedoeling is dat er allerlei eigendommen van bewoners in gemeenschappelijke ruimten worden uitgestald.

Omdat ik niet meer on speaking terms met het gezin ben - zij hebben duidelijk aangegeven geen contact meer te willen, omdat ik aangaf mij niet te willen aanpassen aan hun Afrikaanse gewoonte - kan ik niet aanbellen. Tenzij ik ruzie wil. De rest van de bewoners heeft blijkbaar ook moeite hen aan te spreken. Niemand doet het. Of het interesseert ze niet, dat kan natuurlijk ook. Eenmaal heeft een andere buurvrouw de betreffende buren trouwens wel aangesproken, op aanhoudende harde muziek. Ook zij kwam ontdaan weer thuis, vertelde zij mij later.

Praten met deze mensen heeft dus geen zin.

Dus dan maar naar de conciërge die vier dagen per week spreekuur houdt. Hij zou wel op verschillende tijdstippen komen kijken, beloofde hij mij. Ik vertrouw de man, maar het akelige is dat de fietsjes er tijdens werkuren nooit staan. Door de weeks gaan de kinderen erop naar school en na schooltijd spelen ze buiten, rond vijven versperren de fietsjes de doorgang pas.

Ik vraag mij toch echt af waarom mensen niet gewoon kunnen doen. Ze hoeven niet met mij te praten. Ik laat hen met rust. Zij passen zich niet aan aan de gewoonten van hier en ik pas mij niet aan aan de gewoonten uit hun Afrikaanse land. Er wordt niets van hen verlangd.
Maar waarom kiezen ze er nou voor om hun spullen in de weg te zetten, in ruimten die voor iedereen gemakkelijk toegankelijk moeten zijn? De fietsjes zijn bovendien zo licht dat je ze zonder moeite even in de kelder kunt neerzetten.

Maar dat zal in Afrika ook wel niet de gewoonte zijn. Daar zullen ze vast alles met elkaar delen. Behalve hulp bieden dan. Voor hulp mag een (alleenstaande?) vrouw alleen een vrouw aanspreken. Want een vrouw die een man om hulp vraagt, tast hem in zijn eer aan. Ja, het is iets waar Morrigan gewoon de smoor over in heeft.


maandag 16 mei 2016

Rhiannon's near

I can see myself/ Walking/ in the Green fields of Old England/ Long black dress protecting me/ Protection/ and the Raven flies with me/ 
Blue, blue sky in this month of May

Just befor Full Moon will appear/ I can feel the magic in the air/ Whispering in the sky I can hear/ Rhiannon's cantering/ in this time/ She's near

'Moon will be full of energy/ what is it you like to see flowering?/ Time is now and not tomorrow or the day after, after the day, after the day after the day of days
Walk your magical way'
She says

'Don't forget to take a step/ A step each day you live/ don't think of the results/ It is the way that matters

Sit in full moonlight, 21st of May/ Feel what happens/ feel it for real/  and after you've sat tell
Yourself/ What to do in this time of deep spring and blossoming/ fertility will give you the ability/ to live on the magical way'

And so I walk/ in the green fields of my mind/ every day and every night/ when do I dream? When is it real? What they call Real is a Dream to me/ and what I call real is a dream to them/ Nature knows, Sister Moon knows, Universe knows, Godess knows and Herne, too, for what is real/ So I watch them, listen with care, follow them/ Hoping one day I''l know

dinsdag 10 mei 2016

Het Hek

Morrigan is wat mopperig. Hoe het kan is raadselachtig, zo rond Nieuwe Maan stroomt de energie doorgaans soepel en positief, maar deze keer is het anders. Morrigan heeft zich kapot geërgerd aan de plaatsing van een nieuw hek. 
 
Morrigan liep een rondje buiten, want een dag niet buiten geweest is voor Morrigan ondraaglijk.
Ha, deze zin laat mij bedenken dat ik te weinig buiten ben.

In elk geval liep ik vandaag een stukje buiten. Waar viel mijn oog op?
Een hek. Een hoog hek. Een hek van ijzer. Dikke tralies van meer dan 2 meter schat ik in. En een klinkt met een slot. In de buitenlucht. Geplaatst tussen twee flatgebouwen van drie verdiepingen. Achter het hek ligt een tuin, tussen drie lage flatgebouwen in. En wat staat er op het bord op het hek? 'Tuin uitsluitend toegankelijk voor bewoners.'

Wat een waanzin! hoor ik mezelf hardop uitspreken terwijl ik erlangs wandel en ik bijna kwaad word.

Hoeveel zou het hek hebben gekost, vraag ik mij af.
In plaats van dat idiote geval daar neer te zetten kon de woningbouwcorporatie het gespendeerde geld beter besteden aan het helpen van mensen die in de buurt schimmel in huis hebben. Bijvoorbeeld. Maar dat doen ze niet. Want schimmel in huis moeten de bewoners zelf zien weg  te werken. Alsof de bewoners die schimmel zelf in huis hebben gehaald.
Nu weet ik dat de woningen zo oud zijn en zo raar zijn gebouwd, dat schimmelvorming niet door de bewoners komt. Een corporatiemedewerker had zoiets al eens uitgelegd, maar zei er wel ijskoud bij dat de bewoners zelf de schimmel moeten verwijderen. Of besteedt het geld aan woningverbetering. Toch zullen de bewoners van deze woningen ook daar niets van merken. Want daar heeft de corporatie geen geld voor.

Ten tweede getuigt het hek van complete krankzinnigheid, omdat aan de andere kant van de tuin iedereen gewoon in en uit kan lopen. Er is dus maar aan een kant een foeilelijk, hoog en onzinnig hek geplaatst. Aan  de kant van de drukkere weg. Alsof er vanaf daar zoveel mensen de zogenaamde tuin in liepen. Morrigan zag er amper een mens lopen.

Waarom mogen 'niet-bewoners' de tuin eigenlijk niet in? De corporatie mocht juist blij zijn als er mensen zouden komen genieten van het kleine stukje groen.  

Uiteindelijk weet ik wel waarom het hek er is geplaatst. En de reden is ronduit deprimerend. Het hek staat er, omdat de tuin dan zogenaamd uitsluitend voor bewoners is en dat geeft corporaties het recht er geld voor te rekenen. Dat zit verwerkt in de huurprijs.
Als er geen hek en bordje staan, mogen corporaties de bewoners geen geld voor de tuin in rekening brengen.
Natuurlijk gaat het weer niet om de mensen. Wat kan het die lui van de corporatie uiteindelijk schelen wie er in de tuin komen. Er kwam toch al bijna niemand.Het gaat maar weer om de kas van de instantie. Een investering in het hek levert hen weer duizenden munten op.

Morrigan is mopperig. Met de jaren verdwijnt het sociale aspect in de samenleving steeds meer. De leut gaat eruit. Alles moet nog gladder, nog 'effectiever', zakelijker en de bottom line zal altijd geld zijn. In het voordeel van instanties uiteraard.
Volgens mij boeken we met ons allen geen vooruitgang, maar achteruitgang. In plaats van meer verbondenheid zorgt deze maatschappij voor het tegengestelde. In mijn ogen is dat een degradatie.
Maar Morrigan is dan ook geen academische denker die bij de groepjes beslissers hoort.  

zaterdag 30 april 2016

Tomorrow Beltane

Morrigan is thinking. Last day of Ostara-time already. How time flies.
Strange it is to experience how time 's passed/ so very fast/ whish it could've last
a little bit longer.

On the other hand, the beginning of April seems to be ages ago
But

the air still feels like end of Imbolc, beginning of Ostara,
while the smiling flowerchild is turning into a lady
Rhiannon is cantering, wild and free
abundance of colours around her being/in her soul/ is her soul
her splashing soul
full of exuberant songs/ no, not love songs, or?
Wait a minute...
Yes they are/songs of love
waiting love/ impatience love/secret love/impropriate love
Because in the end it is all about love, love/ the flowerchild knows/ she already knew when she was born/ the lady knows/it is about love
Herne, he knows it is about love/the Green Man knows it is about love
the colour is pink, just right now, pink/ pink in the sky/ pink is the river, the river of love/ it streams to the ocean, the ocean of love/ Hey, why is the ocean coloured blue?

We are celebrating Beltane tomorrow
welcome to the party of life, party of fertility in every way
Jump over the fire, sing and dance, lay down with your darling, run with Rhiannon, listen
hear the message the Godess will give you in her magical way

Tomorrow, tomorrow, tomorrow Beltane

God & Godess come together, remember, Earth won't be fertile without Water and the Fire of Sun
Time of fertility
Celebrate life, like God & Godess do
They don't save on colours, they don't save on music
Hear the birds singing/hear the song of the sea/ Hear the wind whistling high notes/ Hear the drums in the sky
Open your eyes and see/the colours of the blossoms/ the shimmering river/ all greens in trees
God & Godess don't save on anything, they don't hold back in this time of year, so that's what they want you to do: don't hold back but throw your arms in the air and dance/ dance the dance of life

woensdag 20 april 2016

Maan van het Ontwaken

Tijd om je bewust te zijn van de Volle Maan van vrijdag.

Maan van het Ontwaken.

Dat wat je eerder hebt gezaaid en aan het begin van de lente begon te ontkiemen, gaat nu snel verder groeien en wordt steviger.

Kijk buiten goed om je heen en merk de snelle veranderingen in de natuur op.

Bedenk hoe je eigen gewas in wat voor vorm dan ook, sterker wordt en straks ook tot volle bloei zal komen....Het eist wel al je energie op, want dat gaat nou eenmaal samen met groeien. Groei kost energie.

Voel wat er van binnen met jezelf gebeurt. Als stukje natuur verandert er in deze periode ook weer van alles in je zelf. Je krijgt een zetje van de natuur. Welke richting uit? Zit je op koers?

Die kracht zit in de komende Volle Maan.
De kracht van bloei, van kleur en van sterker worden.

Je kun erop mediteren en morgenavond is het geschiktst, want de volle maankracht bouwt zich dan nog op.
Die opbouw van energie duurt tot en met vrijdagmorgen iets voor half acht.

Maan van het Ontwaken.

zondag 17 april 2016

Magical way van Jan Toorop

Morrigan bewandelt vandaag de magical way van Jan Toorop. Zijn werken hangen tot en met 29 mei in het gemeentemuseum van Den Haag. Ze laten zien wat voor een bijzonder veelzijdige schilder Toorop was. 

'Wat is het druk.'
'Ja, niks aan. Normaal gesproken bezoek ik het museum ook alleen door de week.' 
'Ja, dan is het veel rustiger.'
Ik kijk mijn gezelschap deze zondagmorgen aan en lach om wat ik opvang. 
Hij trekt zijn wenkbrauwen op en draait zijn ogen naar de twee dames in gesprek.
'Niet te geloven,' zeg ik aan hem.
Samen lachen we om het opmerkelijke gesprek dat ons toevallig ter ore komt voordat we de tentoonstelling van de schilder Jan Toorop (1857-1928) bezoeken.

Jan Toorops werk is ook ongelooflijk, maar dan in positieve zin. Deze schilder laat kleuren in elkaar overvloeien, hij plaatst ze met een buitenaardse precisie naast elkaar, hij bouwt tekeningen op met strepen, sommige schilderijen bestaan uit stippen. Sommige werken zijn griezelig en donker, andere contrasteren door een heldere lichtheid. 

Ik huiver bij een donker schilderij van een kerkhof waarbij wezens uit de grond de ziel van een net overleden vrouw willen grijpen. Hun handen reiken hebberig naar boven. Ik moet even slikken als ik bij een schilderij sta dat Londen uit de 19e eeuw voorstelt. Mijn favoriete stad was een donker en eng hol, ja, wie weet dat eigenlijk niet. Maar dit werk is wel confronterend. Toorop vangt de ietwat macabre sfeer in ook een donker werk met rood in de ondergrond. De lucht van de stad is bijna te ruiken.In zomerslichte tinten is in een andere zaal een landschap te zien dat is opgebouwd uit stippen. Wat een geduld, denk ik als ik het zie. 
Een impressionistisch schilderij van drie bruiden (met de deugd in het midden?) en verderop een vrouw in het wit aan tafel dat doet denken aan Monet. 

Ik val van de ene verbazing in de andere als ik langs de schilderijen schuifel. Ik weet zeker dat ik maanden zou doen over één zo'n werk. Geen idee hoe Toorop tekeer ging, hij presteerde het in elk geval zaal na zaal te kunnen vullen met indrukwekkende werken.Wat een man in één mensenleven kan maken.

Toorop werd geboren in voormalig Nederlands-Indië en kwam als 11-jarige jongen alleen naar Nederland om verder te leren. Hij is 18 als zijn artistieke geest het wint van zijn commerciële, waarvoor hij eigenlijk een studie zou volgen.Toorop belandt uiteindelijk op de kunstacademie in Amsterdam, ontwikkelt zijn artistieke talent verder in Brussel. En Morrigan geniet er anno 2016 nog van. Thank the Godess for Jan Toorop en zijn familie die hem liet studeren, en hem ook zijn magical way liet volgen. 


zondag 10 april 2016

Longing for London

Town brimming with life,
I long for London
Music and pubs and busy streets
Don’t like the traffic jams,
Oh no
but  I do love
Red busses and black cabs, too
Driving to Camden and big London Zoo

Brimming with life
I long for London
Sun’s always shining, before or after
Rain’s falling down
Noise in the streets, exhibitions waiting
For you to see William Turner’s painting
Or Allen Jones Spring-like cheeky style

Love the big parks, full of space
Pubs in town selling fine pale ales
(Surprising tastes, makes you want more)


Brimming with life
I long for London
View over Thames in Greenwich park
Go for a walk to Cutty Sark

Brimming with life
I long for London
Town’s like the man I am longing for,
Available sometimes, easy to adore
Good spirit, warm arms,
familiar and true
But always with distance, makes me feel safe
Little uncomfy, that’s how my nature behaves

So Brimming with life
I long for London
Strange beauty, city so kind
Like my man I’m longing for,
Always on my mind

maandag 4 april 2016

Springshower

After some hours of laptopping
I needed a walk outside.
Desparate needed a walk
outside
under friendly Monday-sky
greyish, I admit, but still it was dry
it was, so put on my black rubber boots
for a nice walk in the park

'Going for a walk?', neighbour guessed
When I was far enough from home, I felt...
blessed:
One, tiny, little,
drop,

Real, or imagination I wondered,
And walked on
no turning home
But Godess was serious here, wanted me to feel
So if those little tiny drops
meant nothing to me, not for real
she
sparkled some more

Springdrops,
I smiled and she went on
Waited me to reach a point without a tree
Not one single tree
standing in the open air, offering protection,
specially for me

She turned on the springshower

I set off for home,
shower in the meanwhile was set wide open,
pavement like a mirror
ambulance screaming through Monday traffic
and I
took my steps firm as a step can be

Guess what happened when I got in?
Yes, indeed,
can you imagine?

|Heaven smiled a sunshine smile

Prepare for New Moon

New Moon
will come soon

Thursday she'll be hiding
Hiding in the sky

She'll ask you with whispery voice
Ask you to go inwards,
deep into your soul,
to listen to the messages
words or signs straight from your source,

Listen with attention
decide what you can do
with the best advice you can ever get,
advice that comes from the soul

Don't let anyone tell you differently,
It's just your soul that knows

And when she's quiet, enjoy that silence
Don't panic when she doesn't talk
You'll probably need some rest and no further action

Remember New Moon's energy
Is supple, an easygoing song to sing

Prepare for New Moon soon to come
And be prepared when she will talk
Talk through your soul in deep connection
with Spirit of the Universe
the Spirit of it All

zondag 3 april 2016

What April does today

Sun's shining, window's open, birds are singing their song of Spring/ So many birds, so many songs, all loud and clear, you just have to hear
them
First warm day of the year, april three, made me sweat, must've been nice/ because everything nice, just makes me sweat
So sweating is my compass
for recognizing what is nice

I'd like to meet the Indian, the Indian I have never known,
I'd like to meet him because he is very wise, so they say, and I like to know his wisdom of the soul, I know he knows
I'd like him to be nice and friendly, understanding and broad of mind,
doesn't need that many words, but just good energy and being kind
I know he's out there and I'd like to find him
See if I will start to sweat

What is the Indian doing here? Here and now on my mind? I was writing about this day
and there he is, walking in my head, leaving this day behind

Sunset has come this hour, window's closed, birds are still singing, their enthousiastic song of Spring
So many birds, so many songs
Spirit's incredibly royal
Just listen to all those nature songs

vrijdag 1 april 2016

Als iedereen zegt: rechtdoor en jij
gaat linksaf

Wat gebeurt er dan?
En wat geeft dat dan?

Wat is erger?

Rechtdoorgaan
terwijl je linksaf wou,

of linksaf slaan en
iedereen verliezen?

Want je mag altijd doen wat je zelf wilt,
als het uiteindelijk maar past
in dat wat
die ander graag wil...

Maar wat wil jij?

'Social acceptable,
whether you like it
or not'

Of kies je je eigen weg
en blijf je bij jezelf?





donderdag 31 maart 2016

Wandelingetje in het park

Voor het eerst dit jaar zag ik een ganzenkuiken,
lief en klein, dons in bruin en geel
Zijn ouders bruin en tinten grijs
komen uit de Nijl,
voor Nijlganzen is het park een paradijs
Blij werd ik van het ganzenkuiken
vandaag in het park
Tijdens mijn wandelingetje
in een nieuwe temperatuur
Na-winterse temperatuur,
In de nieuwe zomertijd,
Die tovertijd: drie uur is nu vier uur

De bomen kleuren alweer groener
en in sommige zag ik mooie bloemen

Ik zag een heel klein meisje
lopen
twee dansende staartjes in haar haar
Ze was niet ouder dan twee jaar
En haar vader zei:
'Zeg maar dag tegen die mevrouw',
maar dat was iets wat het meisje echt niet wou
Ze dribbelde zonder wat te zeggen
nog heerlijk onaangepast gewoon naar eigen inzicht
het park in, dus rechtdoor
Want het park, de bloemen, de eenden het buiten,
dáár kwam ze immers voor

'Morgen maar', zei ik tegen haar vader
Zij keek nog even om
grote ogen bestudeerden mij
en vroeg zich hoogstwaarschijnlijk af:
'Zou ik je morgen groeten? Ik zou echt niet weten waarom'.

donderdag 24 maart 2016

Sudden thought

Just sitting here, overthinking the day one thought came up strongly.
Maybe a cliché,
but one to remember in serious way:

The harder a person shouts, the more scared he is.

Ofcourse there are people who just shout to dominate, but why would domination be this important?
Think.

dinsdag 22 maart 2016

Lentemaan

Zware energie: morgen is het Volle Maan, Lentemaan.
Boodschap bij deze maan:
Bescherm het jonge leven dat zich met Imbolc liet zien en wil groeien.


zondag 20 maart 2016

Last evening in Imbolc time

Last evening in Imbolc time,
Saying final goodbye to the days of Winter
Leaving long winterstories behind

Spring is in the air right now                                
Tomorrow Ostara will be there
Day and night will be equal, 
Unique time of balance

Male as strong as female
And the other way around

Time of light is coming,
Darkness left behind
Exciting time's opening her door

For seeing new life grow

This is the time to go out
Go out there and just grow
Go out there and do show
the colours that you have inside,
Be modest first but don't forget
to let your colours shine 
real brilliant and bright


woensdag 16 maart 2016

Eerste avondwandeling van het jaar

Morrigan maakt vandaag haar eerste avondwandeling van het jaar. Wat een traktatie.

Opgesloten als een vogel in een kooi. Zo voel ik mij als de middag op zijn eind loopt. Op een loopje van twintig minuten na, was ik de hele dag niet buiten geweest. Wat een gruwel. De zon scheen, maar de koude oostenwind maakte het buiten zijn niet erg aangenaam. Dat had ik tijdens het eerste loopje wel gemerkt.Toch word ik gek als ik maar weinig buiten ben.Nu de dagen lengen, zou ik best na het eten naar buiten kunnen, bedenk ik mij verheugd. Het zou voor het eerst sinds maanden zijn dat ik weer eens aan avondwandeling na het eten maak.

Laarzen aan, jas dicht. Heeeeerlijk: de duinen van rond half zeven. De zon staat laag en kleurt waterijsjesachtig oranje. Konijnen springen zoals gewoonlijk parmantig rond. De lucht voelt dun en blaast koud in mijn gezicht. Het is nog rustig in deze tijd van het jaar in de duinen. Hoewel het officieel nog winter is en de lucht dat ook laat blijken,laat de merel al luidkeels van zich horen. Op de langere dagen weet hij feilloos dat de lente voor de deur staat. Ik bewonder zijn gezang. Verderop in de duinen hoor ik een andere zangvogel zijn ritme zingen. Jammer dat ik niet weet welke zanger dit is. Hij zingt prachtig, een mooie toon en een mooi patroon. Vermoedelijk een lijster.

Zo'n twintig minuten wandel ik en keer dan met een frisse neus weer terug. Op de parkeerplaats zie ik mijn vriend de vos verderop een bosje in springen. Wat een prachtige dag. En Morrigan wordt bij het aanbreken van elk nieuw seizoen weer blij. En deze wandeling liet duidelijk zien: het nieuwe seizoen staat op het punt van aanbreken. Blij!

maandag 7 maart 2016

New Moon

New Moon, tomorrow it will be
All new
Life in young spring, you
New Moon

Feel the energy flow
Easily, so easy
As it only can be
with New Moon

Feed what has to grow
and let other things go
Don’t feel sorry about a thing
that belongs in the past
what has to be there, will last

Tomorrow’s New Moon

in Imbolc time
of new life
Will show you

maandag 29 februari 2016

Schrikkeldag brengt februari-wesp

De zon schijnt voluit, op deze schrikkeldag van het jaar. En als je uit de februari-wind blijft, voelt hij warm aan. Met mijn vitamine-D tekort word ik extra blij van de zonnestralen. Morrigan moet toch thuis wachten op een bericht en daarom besluit ik het noodzakelijke met het aangename te verenigen: ik gooi mijn grote huiskamerraam wagenwijd open en zet mij neer in de zon om te wachten. Heerlijk. 

Dat het belangrijke bericht op zich laat wachten, is op deze manier niet zo ergerlijk.Met een gelukzalige glimlach richt ik mijn gezicht naar mijn vriend de zon. Blij streelt hij mijn huid. Buiten is het rustig. Af en toe een schreeuw van een meeuw, altijd hongerig en op zoek naar voedsel. Ik haal diep adem en dan wordt mijn rust verstoord. Een welbekend, hard gezoem bereikt mijn gehoorkamer.

Wesp

Dat kan toch niet waar zijn. Ik open mijn ogen. Jawel. Het is echt waar. Een wesp-achtig insect. In februari. Hij maakt veel herrie en vliegt op mijn planten af die in de vensterbank staan. Hij loopt eroverheen, lijkt de takken van mijn plant te bestuderen, krabbelt zich achter zijn insecten-oor. Met een tijdschrift probeer ik hem naar buiten te krijgen. Plaats het papier onder het beest en schuif hem naar boven. Maar daar stuit hij op het kozijn. En in plaats van naar boven te vliegen als ik het blad wegtrek, laat hij zich naar beneden vallen, vliegt weer naar links en gaat weer op de plant zitten. Het tafereel herhaalt zich gedurende zo’n  10 minuten. Ik heb het hart niet hem dood te meppen. Ook omdat ik niet zeker weet of dit een wesp is. Ik zie niet het felle geel wat ik anders op de wespentaille zie. Deze is wat bruiner van kleur. 


Misschien is het een bij. En een bij wil ik niet doodslaan, want die is niet gemeen en maakt honing bovendien. In elk geval, ik vind het ook een goor idee om het insect dood te meppen.



Ik geef mijn uitzetpogingen eventjes op om te kijken of het bericht waar ik op wacht al is binnengekomen. Niets. Post mij weer bij het raam waar het nu muisstil is. Ha, de februariwesp heeft het vrije ruim toch gevonden denk ik. Net als ik mijn ogen weer even wil sluiten: bzzzzzzzz. En hàrd. Ik rol een ander tijdschrift op, gemaakt van iets dikker papier, misschien kan hij daar beter op gaan zitten. De zoemer vliegt de plant weer op, nu gaat hij tussen twee bladeren zitten en het lijkt wel of hij daar vrolijk van wordt. Hij rolt uitbundig heen en weer en ik denk: wat jammer, nou moet ik je plezier bederven.

Vliegen


Met een beetje spijt pak ik de plant op, breng hem omhoog naar het open raam en met het tijdschrift wip ik het insect van het blad. Hij is snel. Binnen een seconde zie ik hem ver weg vliegen. Een nietig stipje in de oneindig ruime lucht. Kwam het bericht waar ik op wachtte ook maar zo snel. Maar dat laat vanaf het moment waarop het insect weer buiten rondvliegt nog drie kwartier op zich wachten. Gelukkig schijnt de zon voluit, op deze schrikkeldag van het jaar. 

zaterdag 27 februari 2016

Geluk met Blue Stilton

Morrigan is dol op Blue Stilton, een pittig, blauw schimmelkaasje. Af en toe koop ik op zaterdag een stukje en vandaag gunde ik mezelf deze luxe.

Een leuk driehoekje in de supermarkt uitgezocht, afgerekend bij de kassa en naar huis. Snel de boodschappen uitgepakt, wat rondgehangen in huis en waarom ik het deed, weet ik niet, ik deed een koelkast-check. En zag ik geen Blue Stilton in de koelkast.

Zou ik de kaas op een andere plek hebben neergelegd? Kast open, niets. De bon nog eens gecheckt, misschien had ik hem op de band laten liggen en niet afgerekend ook. Kon mijn ogen niet geloven. Ik had wel afgerekend.  Had ik zomaar mijn favoriete kaasje op de band laten liggen?

Terug naar de winkel. Ik zou aan de caissière vragen of het er nog lag. Ik hoopte van wel en zo niet, nou ja, dan de volgende keer beter opletten. Gelukkig zat dezelfde caissière er nog. Zij herinnerde zich dat ik vanmorgen bij haar had afgerekend. Toen ik halverwege mijn zin was dat ik iets vergeten was, zei zij onmiddellijk: 'Dat kaasje?' En ze pakte hem uit de mand vlakbij haar. Dat was hem. Wat schetste mijn verbazing? “U mag een nieuwe pakken, deze was over de datum.’’ Ik meende dat ik 4 -3 als uiterste datum had zien staan, maar dat zal niet zo zijn geweest.


Was ik blij met mijn boodschappen-engel. Zij wist wel wat ze achterliet. En zorgde ervoor dat degene die het vond het teruggaf. En ik een kaasje met een zelfde prijs kon pakken. Dat noem ik geluk. 

zondag 21 februari 2016

Sneeuwmaan

Sneeuwmaan. De maan tussen Imbolc en Ostara. Kiemkracht is essentieel.
Wat komt op en wat blijft  in de aarde? Welke zaadjes zullen ontkiemen?
Dat is de vraag die zich bij deze Sneeuwmaan aandient.

Niet alles wat je met Imbolc hebt geplant kan uitkomen. Besteed bij deze volle maan aandacht aan de plannen die je hebt gezaaid en zie welke plannen gaan werken en welke plannen niet. Wees niet treurig om de plannen die niet gaan ontkiemen, beter besteed je aandacht aan de plannen die dat wel doen.

Es

De es staat in verbinding met de wijsheid van de goden en godinnen die over leven en dood beslissen. Deze es hoort bij de Sneeuwmaan.

Volle maan brengt altijd emoties met zich mee. Je zult ze deze dagen beter voelen dan anders. Kom in contact met je emoties. Maak contact met je plannen die gaan ontkiemen.


De Maan is 22 februari om negen voor half acht ‘s avonds op haar volst. 
Ideaal is als je je ritueel voor die tijd kunt uitvoeren, op de golven van de zich nog opbouwende energie.  

zaterdag 13 februari 2016

How are You?

Knock, knock, on the glass window of my door
Car sound in the small alleyway
under my appartment
they call flat

In my imagination I hear your voice love
Sweet voice love, satinsoft voice love
And I know you hear mine

How are you, love,
still doing fine love, still going strong love
How are you?

Last thing you've said dear was wonderful love was full of love, love
You said it was great,
what I had made
And you were fine 'To have won this time
A footballmatch

Tick, tick, ticking of the clock
Every second, dear, every day
Clock is ticking my time away

And I, I await my love,
For what is to come
For what is mine,
For what is yours,
For what is right

In my imagination love, I hear your voice love
Your sweet voice love
is what I'm longing for


vrijdag 5 februari 2016

Nieuwe Maan energie

Over drie dagen is het Nieuwe Maan. De energie voelt deze dagen soepeler aan. Ook de dagen na Nieuwe Maan zal je voelen dat alles lekkerder loopt. Het is de Nieuwe Maan in Imbolc-tijd. En Imbolc is de tijd van het allereerste, prille leven. Dat moet nog gaan groeien en bloeien. De Nieuwe Maan van 8 februari zorgt voor de energie die nodig is om dat allereerste begin van nieuw leven te laten groeien. Mooie, zachte energie. Die aankomt op de vleugels van Blodeuewedd. Let op de maansignalen op jouw magical way.  

dinsdag 2 februari 2016

For Imbolc

Get a little nervous
Come out of your comfort zone
Just get a little nervous
It will make your blood stream faster

Look around you in a new decorum
When you have changed your life
A little, do not ever exaggerate
The need of change around you
And feel if you like what you see


Just wait a little
And see what will bloom
After you have sown
The seeds of your own future

Waiting makes a little nervous
Good experience it is
Get a little nervous
And relax when blooming time has come




donderdag 28 januari 2016

Bangmakerij aan de deur

De zware energie neemt deze dagen af. We gaan richting nieuwe maan. Heerlijk, dat betekent soepeler energie. Ik hoop dat mijn nek en schouders ook wat soepeler worden. Na een verkeerde beweging tijdens het opdrukken dat ik eind vorige week weer wilde invoeren, sloeg 'het' erin. Zondag probeerde ik de pijn eruit te joggen. Dat lukte niet. Wel kreeg ik spierpijn, want ik had al eeuwen niet meer hardgelopen. Ik wacht nog een paar dagen en dan moet de pijn zijn verdwenen. Ik vertrouw erop dat de soepeler energie die in de lucht komt, daarbij helpt. Maar van enige soepelheid kan ik nu nog niet spreken.

Wat ook niet erg soepel verliep, was een verkooppraatje van iemand die beveilligingsapparatuur aan de man wilde brengen. Hij belde aan het einde van de middag aan. Een verkoper van ergens in de 30. Hij zag er goed uit, groette leuk, maar de naam van het bedrijf waarvoor hij werkte ben ik kwijt. Jammer. Hij vroeg of ik wel op de hoogte was van het aantal inbraken in de buurt. Ik wist er een op te noemen. Hij natuurlijk veel meer. Dus eng.

Ja, ja. Eerst uitvogelen of je met bange mensen te maken hebt. Is dat niet zo? Dan is de volgende stap de mensen op alle gevaren te wijzen. 'Overal wordt ingebroken,' stelde hij. 'Ja,' zei ik. 'Dat klopt, overal kan worden ingebroken.' Nu werd het tijd de bangmaakstrategie toe te passen.Want in al mijn eerlijkheid had ik ook gezegd dat ik mij wel veilig voel. Daarop kwam een aantal 'Stel dat... Wat zou u doen?'-vragen. Tsja. 'Ik weet pas hoe ik reageer als de situatie zich voordoet,' zei ik. 'Dat ben ik niet met u eens,' zei hij. Oh?
Een praatje volgde, over dat mensen wèl van tevoren kunnen aanvoelen hoe ze reageren. Dat mensen daarin anders zijn dan dieren. Die man moet zijn werk ook maar uitvoeren, dacht ik. En ik liet hem maar praten. Dat viel hem op. Hij moest mijn onverdeelde aandacht hebben, hij moest mij meekrijgen. Een moeilijke baan heeft deze man.

Messen

Hij maakte het verhaal nog een tikkeltje enger. 'Stel nou dat er 's nachts ineens een paar mannen met messen om uw bed staan.' Nou ja, meneer! Wat afschuwelijk. Dat had hij moeten weten. Ik gaf toe dat ik van tevoren al zou weten dat ik daar wel erg van zou schrikken. Hij leek blij met mijn antwoord en glimlachte. De eerste schrikgedachte was in mijn hoofd geland, hij had de aandacht.
Ik merkte nog op dat dit soort dingen nou eenmaal gebeuren. Je weet nooit wanneer, je weet nooit waar, maar het is niet tegen te houden. Kwestie van pech of geluk. En ik voegde eraan toe dat ik de mensen die met messen een woning binnenvallen om de bewoners te beroven, gek vind. Daar nam het gesprek een vreemde wending.

Bijzonder fel hield de verkoper een pleidooi voor messentrekkende rovers, leek wel. Hij stelde dat deze criminelen helemaal niet gek zijn. 'Ze hebben een doel,' zei hij krachtig. Oh ja, mensen met een doel kunnen niet gek zijn. Een discussie. Daar had ik geen zin in. Dus ik concludeerde maar snel (ja, ik liet hem zijn werk doen, maar dat hoefde nou ook weer niet uren te duren): Wij zijn het hier niet over eens. Nee, inderdaad, dat was ook zo.

Hij wilde mij nog graag even zeggen dat een mes op andermans keel zetten moreel misschien niet verantwoord is, maar, 'Iedereen kan een mes op andermans keel zetten.' Huh? Ik murmelde nog iets van dat ik zoiets niet zou kunnen. Hij wel, zei hij. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Hij verduidelijkte dat wanneer iemand een van zijn kinderen iets zou aandoen, hij zichzelf heel goed in staat achtte die persoon een mes op de keel te zetten. 'Oh ja, maar dat is iets heel anders,' zei ik, opgelucht dat hij niet voor bezittingen mensen in hun woning zou overvallen. Daarna vroeg hij wat ik over militairen dacht. Die gebruiken immers ook geweld. Om ander geweld te stoppen, was zijn gedachtengang. Ik raakte het spoor volkomen bijster. Waar wilde hij naar toe?
Deze man belde aan met de openingszin dat ik ergens (ik weet nog steeds niet wat ik precies had moeten doen) aan kon meedoen en dan beveiligingsapparatuur gratis kon krijgen. Nu hadden we het over messentrekkende gekken gehad en was het gesprek aanbeland op het onderwerp militairen.

Ik zei dat hij geen appels (messentrekkende overvallers) met peren (militairen) moest vergelijken. Waarop hij in al zijn wijsheid zei dat hij appels met appels vergeleek. Hij heeft wel een punt als hij het over militairen in creepy dictaturen en andere griezelstaten heeft. Maar hij bedoelde te zeggen dat Westerse militairen met gebruik van geweld goed werk verrichten in het Midden-Oosten (hij verwees naar de strijd tegen IS). Ik gaf aan dat het onderwerp te groot was om zo even te bespreken. Natuurlijk kwamen we er niet uit.
Hij wilde zeggen dat geweld soms ook een goede zaak dient. Maar ik wilde zeggen dat van geen een gewapende overvaller is te zeggen dat zijn geweld een goede zaak dient. De verkoper gaf het gelukkig ook op en kwam weer terug op waarvoor hij eigenlijk gekomen was. Maar voordat hij terugkwam op zijn oorspronkelijke doel, trok hij zelf al de conclusie dat ik nog niet toe ben aan de beveiligingsapparatuur.

Hoe weinig ik hoef te doen om mensen overstuur te maken. Het is een net ontdekte gave. Hoop ik alleen dat hij mijn huisnummer niet zo aandachtig bestudeerde om mij met een paar vriendjes met blikkerende messen in mijn bed te verrassen.


zondag 24 januari 2016

Inside

These days of frost and frozen earth,
Of little clouds that you breath out
And fingers feel like sticks of ice
I keep my soul inside
           
                 *
Even when the frost has gone
And fog has come instead
And coldness changed in watercold
I keep my soul inside
                 *
Let it be alone, 
inside the magical way  
because
These days my soul is longing
For new things yet to come
                *
My soul needs a little while
And slowly it will unfold,
When time is perfectly ready
It will bloom and will show
New flowers in different colours
                 *
In Imbolc-time the pale and tiny ones,
Later on some more pronounced

But in these days of fog and frost 
My soul just needs to stay inside