Laatste zondag in Augustus

30 Augustus. De laatste zondag van de maand. De laatste zonnige zomerdag van de maand. Misschien zelfs de laatste zonnige zomerdag van het jaar. Morrigan trekt een dagje naar Zeeland.

Het is verrassend aankomen bij Brouwersdam op het Zeeuwse eiland Schouwen Duivenland. Vanaf de provinciale weg rijd ik een dijk op, steek hem schuin over en plotseling sta ik op het deel waar iedere badgast zijn auto parkeert. Ik doe zoals de rest doet. Mijn auto staat bovenaan de dijk. Langs de hele linie staan auto’s tegen de zijkant aangeplakt. Ze broeien heerlijk onder de zon.

Duits is hier zoals de zomer wil, de voertaal. ‘Tut mir leid', zegt een meisje met een schattig stemmetje snel als ze op de strandopgang bijna tegen mij oploopt. Wat beleefd. Opvallend hoe gekleed Duitsers naar het strand gaan. Lange broeken, T-shirts. Ik zie zelfs een shirt met lange mouwen om een vrouwenlijf heen plakken. Nederlanders pik je er zo tussenuit. Luchtigjes gekleed, meestal in badkleding waar niets overheen gaat. Ook niet als een tripje naar het openbare toilet nodig is. Een moeder brengt haar twee dochtertjes, alle drie in bikini, naar dit toilet. Waarom zie je toch altijd moeders met hun kroost naar het toilet gaan? Doelbewust stapt het trio met blote voeten dat hok van beton in. Ik hoop dat ze daarna nog even gaan pootje baden zodat het zoute zeewater haar werk goed kan doen.

Schoonste Strand

Brouwersdam heeft een heel breed zandstrand. Heel lang ook. Met surfers, strandjongeren, weinig ouderen, veel gezinnen, veel Duitsers en Belgen. Vlamingen. In de jaarlijkse strijd om de titel Schoonste Strand van het Jaar heeft Brouwersdam het niet slecht gedaan. Brouwersdam is een van de vier plaatsen die een ‘4-sterrenplaquette’ in de wacht heeft gesleept, heeft de ANWB die de wedstrijd organiseert, vandaag bekend gemaakt. 

De eretitel 'Schoonste Strand 2015' zag Brouwersdam echter naar die andere Zeeuwse plaats gaan, Domburg. Voor Domburg dus de overtreffendste trap. Het Domburgs strand ligt een eiland zuidelijker, op Walcheren. Voormalig Walcheren moet ik zeggen. Nu ligt Domburg in de gemeente Veere. In mijn lagere schoolperiode moest ik leren dat dit Walcheren is. Wie heeft eigenlijk bepaald dat dit nu fout is?

In elk geval. Negen van de vijftig schone Nederlandse stranden blijken Zeeuws te zijn. Komt het door al die Duitsers dat de Zeeuwse stranden zo opvallend schoon zijn in de zomer? Ik vraag het me niet alleen af omdat Duitsers bekend staan om hun waarden Ordnung en Sauberkeit. Duitsers zijn ook fameus om hun graafkunst.

Elk jaar graven zij diepe kuilen – nee, de grap over de Eerste Wereldoorlog maak ik niet -  waar ze hun dagje aan zee aangenaam in veel privacy kunnen doorbrengen. Misschien laten onze Oosterburen hun afval wel achter in die kuilen en gooien zij deze weer dicht als ze vertrekken naar een van de campers die verderop massaal langs de Brouwersdam staan. De ANWB-inspecteurs zouden de Zeeuwse stranden een keer met gemeentemedewerkers gründlich moeten omwoelen. Kijken wat er dan naar boven komt. Het strand oogt nu zeker schoon, daar valt werkelijk niets op af te dingen. Zuiver wit. Net zoals de meeste strandgangers trouwens.

Als ik na mijn inspectie bij de strandopgang verder wil naar Brouwershaven, ja dat hoort toch bij elkaar, Brouwersdam en Brouwershaven, rijd ik langs de Duitse camperkolonie. Indrukwekkend, deze toeristische invasie.Vlaams friettenten zorgen voor de inwendige mens. Niet voor de inwendige Morrigan overigens.

Spa Blauw in Scharendijke en dan naar Brouwershaven. De beroemde jurist, politicus, grootgrondbezitter maar bovenal en dichter, ja volksdichter van Nederland zelfs, werd hier in 1677 geboren. Jacob Cats. Van het Catshuis in Den Haag inderdaad. De jonge Brouwershavenaar vloog al snel uit naar Leiden, Orléans en uiteindelijk Den Haag. Zijn dorp eert hem met een standbeeld op een prominente plek: het marktplein middenin het dorp. Zodat iedereen die hier komt weet dat Cats in deze Zeeuwse plaats werd geboren. Dat zijn er deze zondag niet zoveel. Een Zeeuwse meeuw vindt op Cats’ hoofd een uitstekende uitkijkplek over het historische plein en aangelegen jachthaven. Wunderbar.  

De wind blaast hard vanuit het westen over zee. Morrigan houdt er van om met zulke windkrachten naar de kustlijn te gaan.

Omhuld door de wind wandel ik over het pad door de duinen. Het geluid van de zee, opgestuwd door de kracht van de wind is overheersend. Er is niets anders te horen dan de zee. Alleen het geluid van de rollende golven. De uitbundige zee, die klinkt als avontuur. Luid, uitnodigend, ze haalt je over om het schip op te gaan en uit te varen, de wereld in te trekken, zoals de man uit 'Song of the Sea'. Ik wandel door het enthousiaste, vriendelijke lied van de zee en ik kan niet anders dan genieten. Na een tocht door de duinen loop ik het strand op en ik voel hoe mijn ziel opengaat bij het aanzicht van dit grote, woeste water met daarboven die grijsblauwe lucht. Spelende meeuwen boven zee. Ze laten zich heerlijk dragen door de wind.

Maar, zoals altijd: waar een heenweg is, bestaat ook een terugweg. Cliché. Toch is het de wet van het universum. Die regel laat alles in cirkels verlopen. Hoewel ik over hetzelfde pad terugkeer om mijn cirkeltje rond te maken, is deze wandeling compleet anders dan de wandeling op de heenweg. Het geluid van de zee hoor ik niet meer als ik terugwandel. De aanlokkelijke roep van de golven wordt overstemd door het geluid van de wind. Geloei. Hard. Alleen twee stemmen achter mooi doorbreken het geluid van de wind. Maar wat er precies wordt gezegd weet ik niet. Ik laat de woorden vervliegen in de wind in plaats van mijn oren te spitsen om te horen wat het geluid betekent. 

Als ik om het duin ben gelopen, kom ik bij een felgroen grasveld dat verder uit konijnen lijkt te bestaan, zoveel zitten er. Het gras in deze hoteltuin móet wel heerlijk zijn, want het is alsof alle duinkonijnen samen zijn gekomen om te eten. Even sta ik stil en tel ik ze. 21 zie ik er. 

Als ik doorloop hoor ik een meisje dat bij de omheining staat aan haar opa zeggen dat zij hetzelfde heeft gedaan als ik: ze heeft de konijnen geteld. Maar volgens haar zijn het er 18. Dat hoor ik haar aan haar opa zeggen. Hij staat op afstand, zijn hond aangelijnd. Hij reageert niet. Hij draait zich om ten teken dat ze doorlopen. En ik vraag mij af hoe zij bij 18 komt en ik bij 21. Kwestie van perceptie? Kwestie van beleving? Kwestie van precisie, kwestie van aandacht. Hm, ik had toch samen met het meisje nog een keer moeten tellen. Het meisje is al weg, met haar opa en de hond. Morrigan wandelt nog even door, bewondert de kitesurfers op de golven en cirkelt dan weer terug. Huis.

Zomerziel

Het was even na tienen in de avond en de hemel kleurde alweer donker. De lucht voelde dun en fris aan en het was stil op straat. Een melancholisch gevoel maakte zich van mij meester: de zomer is voorbij, de herfsttijd is hier. Nog maar een week geleden begon het rond deze tijd donker te worden. Een aantal weken daarvoor fietste ik rond dit tijdstip van tien uur nog onder een lichte lucht door de stad.
Die tijd is nu voorbij, bedacht ik mij weemoedig. Om dat gevoel te completeren viel de regen na een minuut of tien met bakken uit de hemel. 'Het regent harder dan ik hebben kan' klonk uit de autoradio. Herfst. Morrigan is een herfstkind, dus ik houd van het seizoen zoals ik van alle seizoenen houd. Maar die periodes van overgang maken mij nou eenmaal wat sentimenteel. Er zit een gevoel van afscheid nemen in. Bij afscheid nemen horen tranen. Huilde de lucht soms om het afscheid van de zomer?

Ik denk dat ik er niet teveel aan moet denken, denk ik op dat moment. Denk denk denk .Het is per slot van rekening nog zomer. Het laatste stukje zomer. En waarom zou ik daar niet van genieten, in plaats van zover vooruit te denken? Denk denk denk. Het kwam door de frisse lucht, de uitbundige stortbui en de zwarte hemel boven mij, verklaar ik aan mezelf. denk denk denk.
Maar morgen zal de temperatuur mij ervan doordringen dat we nog in de zomer zitten. In de oogsttijd weliswaar, maar augustus is augustus, de niet te verloochenen laatste week van augustus is zomer. De wespen laten mij overdag ook merken dat het echt nog wel zomer is.
En toen klonk de zomer!
https://www.youtube.com/watch?v=OIRFr9RYeVY&list=PLNkb3O46bbZnXcyCVwinTZezOSq4uy0rg

Zo voelt de zomer!
Met dank aan de drummer die wel een zomerziel moet zijn om deze compositie te kunnen creëren
en de uitvinder van de timbale. Kan ik toch nog ècht genieten van het staartje van de zomer.

Komende zaterdag is het Volle Maan. De maan van het Weerlicht dient zich aan. De energie zal zich de komende dagen opbouwen. De maan van het Weerlicht is de maan voor Mabon, de herfstequinox en het thema is oogst. Dan gaat het niet om de materiële oogst, maar om de spirituele oogst. Welke groei heb je doorgemaakt? En welke vruchten pluk je hiervan? Dat zijn de centrale vragen bij de volgende Volle Maan. Laat de vragen komende week een beetje om je hangen en luister vrijdagavond, als de energie zich naar het hoogtepunt opbouwt, naar de antwoorden van je ziel.

Song of the sea

The song of the sea

Sounds wild and free

‘Come along now and sail with me’

That is the message of her turbulent song,

During day and all night long.

Sometimes high and sometimes low

Never ending, she won’t let go

Listening ears on the shore

Are getting spelled and they adore

The sound of the waves

Rocking the coast

And want to set sail

That’s what they want most

So there the young man

from who the ears are

Is getting real restless

Seeks comfort in a bar

But this place is no way out of this tickling feeling

A sailing ship could give him is needful healing

The day he first sets sail was the happiest in his life

He realizes when he looks at his wife

Twenty years after he first sailed away

And ten years after his wedding day

No sailing around, no sailing no more

Just another day he heard that old song

Again

The song of the sea

Calling on him 'Come along with me'

His ears listened to it, eyes gathering tears

Couldn’t get out there,

And now all he hears

Is the song of the sea,

Still wild now and still free...

Oogsttijd

Een zweem van herfstlucht hing vorige week al in het park. En ook in de duinen kon Morrigan kort  na Lammas  het eerste parfum van gevallen bladeren en takken vermengd met vocht al ruiken. Het is nog niet nadrukkelijk aanwezig, we zitten diep in de zomer en hangen tegen de herfst aan. De zon schijnt fel. De dagen worden merkbaar korter en de oogsttijd is aangebroken.

Graine samen met Lugh

Lammas, Lughnasadh, valt op 1 augustus. Voor de oude Kelten die bestonden van de landbouw, was 1 augustus de eerste oogstdag. De velden lichtten op van koren en graan en het maaien kon beginnen. De oogstperiode duurt tot 31 oktober.

In deze periode van Lughnasadh tot aan Mabon (21 september) is de Godin geen meisje meer, maar een vrouw. De vrouw die in balans is. Graine is haar naam.Godin van overvloed. Zij is samen met haar God Lugh op het land. In het Keltisch jaarwiel worden zij met het feest van Lammas verwelkomd. 

De tijd van overvloed is aangebroken. Ook op spiritueel niveau. Wat hebben de plannen die je eerder uitzette in het jaarwiel had  opgeleverd? Heb je je plannen goed verzorgd, de juiste aandacht gegeven en ook genoeg aandacht? Hoe zijn ze gegroeid? Hoe hebben ze zich ontwikkeld? Hoe ziet je oogst eruit? Tijd om dat binnen te halen wat is gerijpt. Wat hebben God en Godin je geschonken? Wat heeft de aarde je geschonken? 

Ook al heb je met Lammas God en Godin verwelkomd en het feest gevierd, deze hele periode is geschikt om je zegeningen te tellen.