Samhain

Steeds dieper de herfst in, de donkerste dagen van het jaar tegemoet. We keren naar binnen, zoals de natuur ook doet. Bomen verliezen hun blad. De zon verliest aan kracht. Een tijd van transformatie. Een tijd waarin de sluiers tussen de werelden dun zijn.

De natuur gaat slapen in deze donkere tijd. Ze zuigt zich vol met voedsel om de kou te overleven. En rust. Ze rust uit om energie op te bouwen voor volgend jaar, als ze weer in actie moet komen. 

Naar binnen, naar binnen, naar binnen gekeerd. De oude volken haalden in deze tijd de laatste oogst van noten en pompoen naar binnen. De oogst werd zo ingemaakt dat het een voedselvoorraad vormde voor de komende wintertijd. Dat is de tijd van Samhain.

De krachtdag van Samhain valt op 31 oktober. Het is het laatste feest in het Keltisch jaarwiel. Het oude jaar wordt afgesloten. In spiritueel opzicht is dit een tijd van transformatie. Alles wat je niet meer wilt hebben, laat je los. Je verbrandt het, laat het achter je. Het zal niet meer meedraaien in het volgende jaarwiel. Dit is de derde periode van loslaten . Dat betekent dat alleen het meest waardevolle nu mee kan naar het volgende jaarwiel, dat vanaf midwinter weer wordt opgebouwd. Het is ook de tijd van de doden en de herdenking van de overledenen.

Cerridwen

Cerridwen is de godin van deze tijd. Zij is de Crone, de oude, wijze vrouw. Volgens de mythe komt Cerridwen uit Noord-Wales. Ze had een bijzonder mooie dochter en een bijzonder lelijke en ook nog domme zoon. Geen magie zou hem kunnen redden. Cerridwen besluit voor haar zoon een drankje te brouwen dat hem zou veranderen in een knappe en ook intelligente man. Van het drankje mocht hij alleen de eerste drie druppels hebben. De rest was gif.

Cerridwen stelde de mix samen. Een jongen uit de buurt kreeg opdracht het mengsel voor een jaar en een dag goed te roeren. Nadie tijd zou het drankje zijn kracht hebben. De jongen deed zijn werk.  Aan het einde van deze tijd, op de laatste dag van roeren, belandden drie druppels van het mengsel op zijn hand. Zonder erbij na te denken likte de jongen de druppels van zijn hand en…. Merkte direct wat het drankje met hem deed.

Shapeshifting

Cerridwen ontdekte wat er was gebeurd. Tegelijkertijd realiseerde zij zich dat al het werk verloren was. Ze werd zo boos op de jongen dat ze hem achterna zat. Maar hij kon zich dankzij het drankje in allerlei gedaantes verwisselen om zich niet te laten grijpen. Dus veranderde hij zichzelf in een haas. Cerridwen echter kon hem bijbenen. Ook zij kende de magie van het shapeshiften. Waar de jongen zich veranderde in een haas om te ontsnappen, veranderde zij in een jachthond. Hij dook het water in en veranderde in een zalm. Cerridwen veranderde in een otter.

De jongen sprong uit het water en veranderde van een zalm in een vogel. Nog was hij niet vrij. Toen hij omkeek zag hij een havik achter zich. Beneden zag de jongen graan op de grond en dacht zich daartussen als een graankorrel goed te kunnen verschuilen. Daar zou Cerridwen hem niet meer kunnen vinden. Hij veranderde zich in een graankorrel en viel naar beneden. Maar Cerridwen, met haar scherpe haviksogen zag precies waar hij neerkwam, veranderde snel in een kip en pikte de graankorrel op. Haar wraak was genomen.

Nadat ze weer haar gedaante als Cerridwen had aangenomen, ontdekte ze dat ze zwanger was. Ze wist dat het de jongen was die zo achterna had gezeten. Ze bedacht zich de baby direct na de geboorte om te brengen. Er werd een heel mooi jongetje geboren. Cerridwen keek hem aan en kon hem niet vermoorden. In plaats daarvan maakte ze een leren zak, legde de baby daarin en liet hem op zee drijven.

Talisien

De baby werd gevonden door Elfin, de zoon van de ongelukkigste prins van Wales in de geschiedenis. Toen hij de baby in de zak zag, schrok hij van een van zijn witte voorhoofd. Geschrokken riep hij uit: ‘Tal iesin’.  In Welsh betekent dat: ‘Hoe schitterend is zijn voorhoofd’. Op weg naar huis begon de baby al tegen de prins te praten en een eindje verderop poëzie te reciteren.

Taliesin werd de populairste bard aan het hof. En in zijn poëzie moedigde hij de Kelten aan in hun strijd tegen de Saksen. Talisien werd de beroemdste bard van Groot-Britannië.

  

Juweel aan de herfsthemel

Daar staat ze, betoverend en elegant aan de avondlijke herfsthemel. De opkomende maan. 
Drie dagen jong en vol met makkelijke, soepele energie. Haar zachte kracht zal de komende tijd groeien. Tot ze tot volle wasdom is gekomen. Op deze heldere avond na een zachte oktoberdag waarop de zon zich volop liet zien en zijn best deed warmte te geven, kon Morrigan de verleiding niet weerstaan een klein eerbetoon aan de maangodin te geven. Omdat ze zo mooi en rustig aan de hemel schijnt.

De maan in haar jonge kracht, in haar volle kracht, in haar wijze kracht, in haar donkere kracht. 
Wat voor een tijd het ook is, zij zal altijd als een zilveren sieraad aan de hemel blijven staan.

Opmaat naar Donkere Maan

Deze week is het ’s nachts Donker buiten. Logisch, zal je denken, het is oktober. Maar ik bedoel met donker echt Donker, want wie nu ’s avonds of in de nachtelijke uren buiten loopt, wordt niet bijgeschenen door het licht van een volle maan. De maan is sterk afnemend. Overmorgen, donderdag 23 oktober is het Donkere Maan,  Nieuwe Maan.

Met twee jonge rottweilers trek ik het bos in, het is zaterdag, een uurtje of half één in de nacht. Ik houd van nachtelijke wandelingen. Een nachtelijke wandeling in het bos is voor mij een wandeling op de magical way. De mystiek hangt als een deken vlak boven me in de lucht. En ik voel de natuur niet alleen, ik ga erin op. Ik word één met alles om me heen. Het bos is op die momenten een beetje van mij en de honden. We zouden wel licht krijgen van het laatste stukje maan, bedenk ik mij. Dat is per slot van rekening toch altijd zo geweest tijdens mijn nachtelijke boswandelingen.

Het eerste stukje over de laan die naar het bos leidt, profiteer ik nog van het vage kunstschijnsel van de straatlantaarn bij de ingang van het bos. Steek de weg over, het bekende bospad op en hoe verder ik loop, hoe duisterder het wordt. Een beetje verbaasd ben ik. Zo donker had ik het bos nog niet eerder meegemaakt. Dan vertrouw ik maar ietsje meer op het zicht van de honden. Dieren zien tenslotte altijd vele malen beter in het donker. En mijn ogen passen zich vanzelf ook wel aan. De sterren stralen aan de hemel, had ik wel gezien voordat we tussen de bomen verdwenen. Die zouden ook wel wat licht geven. Maar ze stonden wat veraf, dat dan weer wel.

Ik geniet van de stilte. Van het donker. Geniet van de vertrouwde, warme, donkere godinnendeken die ons omhult. De honden genieten. Ze zijn nieuwsgierig en op en top braaf. Ze snuffelen, wat, wachten op elkaar en op mij. Ze lopen geruisloos. Geen hazen waar ze achteraan willen, geen vogels die ze met een blafje opschrikken. Geen vos die ze uitdaagt. En dan begint er na verloop van tijd een in zijn nieuwsgierige speurtocht van het pad af te wandelen. Ik voel het en ik wéét dat daar ergens een slootje ligt.

‘Nee,’ zeg ik met mijn donkere Morrigan-stem. ‘Niet,’als hij niet reageert. Hij zet nog twee passen door. Gelukkig houdt zijn broer halt. En gelukkig ligt er niets in de berm waarover ik struikelen kan. Ineens schiet mij te binnen dat ik geen zaklantaarn bij me heb. Dat dàt het verschil maakt met de andere wandelingen die ook buiten Volle Maan om heb gemaakt.

Een klein zuchtje wind laat de toppen van de bomen ruisen. De godin glimlacht. ‘Wees altijd voorbereid.’ Een moment sta ik stil. Dat is ook zo. Luister naar je hart en raadpleeg daarna je intellect. We wandelen terug en ineens, met het schijnsel van de lantaarns langs de kant van de weg in het zicht , krijgen de honden er zin in. Ik ben blij dat het de tijd van Nieuwe Maan is, een tijd van soepele energie. Er komt geen unieke rottweilersprint. 

Voor Morrigan is deze wandeling een mooie opmaat naar de Nieuwe Maan. Die we in echt herfstweer gaan beleven.

Ontmoeting met een Zielsverwant

Wie heeft dat nog nog nooit gehad: een eerste ontmoeting met iemand van wie je het gevoel hebt dat je die persoon al kende. Het overkomt je wel vaker in je leven. En meestal voelen zulke ontmoetingen heerlijk vertrouwd en gemakkelijk. Oude zielen die elkaar weer ontmoeten, dat is prettig. Een ontmoeting met een zielsverwant is anders. 

Morrigan had niet erg lang geleden nog zo’n ontmoeting. De herkenning was er al voordat we elkaar ooit hadden ontmoet. De bevestiging van later deed mijn hart oplichten. Mijn ziel was geroerd. Want wat hadden wij elkaar in levende lijve nou gezien? Twee keer maar, kort. Woorden van blijdschap. Een zachte hand, vriendelijke ogen, een vlinderkus langs mijn wang, puur als groet. Vriendelijk.

Maar mijn huisje van klei trilde op haar grondvesten, toen zijn ziel  later als een zoete, warme, zomerstorm binnen kwam waaien. Zijn ziel drukte zich uit in een paar woorden. Meer had hij niet nodig.

Hij liet me voelen

Heel diep voelen

Wat we precies met zielsverwanten bedoelen

Mijn zielsvriend raakte mij aan

In al zijn zachtheid en zijn oprechtheid

Vond hij over het pad van lucht de weg naar mij toe

Hij schreef heel simpel

En ook kort

Een paar aardige woorden

Die probleemloos mijn huisje van klei doorboorden

Een warme, wilde luchtstroom golfde door mijn huis

Water stroomde over, langs de luiken van mijn ogen

Uit blijdschap voor de herkenning op de herkenning

Mijn hart werd verwarmd

Mijn ziel omarmd

Ze kwamen van ver, die aardige woorden

Maar ze hadden niets van hun vriendelijkheid verloren

Afstand is fictie, taal onbekend

Voor de ziel die zijn zielsvriend

In blijdschap herkent

Oogstmaan

De Volle Maan van 8 oktober is de Oogstmaan. De maan is om 12.50 uur op haar grootst. Ze valt middenin de oogsttijd: 21 september werd het tweede oogstfeest gevierd en 31 oktober is het derde en laatste oogstfeest.

Dit is de tijd van overvloed. De Harvest Moon stelde de oude volken die afhankelijk waren van de landbouw, in de gelegenheid tot laat in de avond door te gaan de oogst binnen te halen. Na gedane arbeid vierden ze feest. Werd bij het eerste oogstfeest graan geoogst, nu bestaat de oogst uit fruit en noten.

Wat de oude volken leerden, is dat in de oogst van nu de zaadjes van de toekomst liggen verstopt.
De pitjes in de appels die we nu plukken, zorgen voor de appels van volgend jaar.

Zo gaat het ook in spiritueel opzicht. In de spirituele oogst van nu liggen je zaadjes voor de toekomst. Denk alleen aan de grote lijn van dit jaar. Welk onderdeel uit de grote lijn vormt het zaad voor volgend jaar? Of zijn er verschillende grote onderdelen die volgend jaar weer kunnen worden gezaaid? Is er een nieuw persoon die je hebt ontmoet? Een inspirerende gebeurtenis waarop je verder kunt? Een belangrijke wens, droom of idee waarvan het zaad nog moet worden gezaaid? Houd de belangrijke delen van je oogst bij je. Bewaar het zorgvuldig en zet het uit in de zaaitijd, zodat het volgend jaar kan groeien.

In de Keltische traditie is de appelboom in deze periode heilig. Het is immers pluktijd voor deze vrucht van Avalon. Vrucht van Avalon? Hoezo? Avalon zou Eiland van Appels zou betekenen. Dat is geen gekke gedachte. Aval betekent appel in het Keltisch zoals dat in Cornwall en Bretgane werd gesproken. In het Keltisch uit Wales is appel ‘afal’.  Avalon – het huidige Glastonbury -  staat ook centraal bij deze Oogstmaan.       

‘Staring at the Moon

At Noon

Thinking of you

God of Sun

Who slowly gives away his place

To Godess of the Moon

Nights are getting longer

Wind is getting stronger

And now we get our harvest

For coming wintertime

On this Harvest Moon’

Happy Full Moon