Regenboog

Even uitwaaien aan het strand. Dat was het idee. De avondzon scheen uitnodigend. Het waaide een beetje. Ideaal weer voor een wandeling langs zee. Tijdens het autoritje richting de Noordzee viel mij al op dat hoe dichter ik de kust naderde, hoe dichter de Grote, Grijze wolk ook naderde.

Bij het laatste stoplicht voordat de weg omhoog voert richting duinen, zie ik aan de vervaarlijk zwiepende bomen dat het element Lucht wel erg prominent aanwezig is. Op het moment dat ik de grote parkeerplaats tussen de duinen oprijd, is de Grote Grijze wolk boven mij. Als ik heb geparkeerd en eruit wil: Hagelstenen!

Hagelstenen in augustus.

Ik zucht. Een vriendin zei een paar maanden geleden al lachend dat het begint te regenen zodra ik naar buiten stap. Zij zei dat toen zij op mij wachtte. Zij zat heerlijk te lezen in de zon, maar vluchtte naar binnen toen ik aankwam. En het stante pede begon te regenen. ‘I’m only happy when it rains’. Het is mijn lijflied. Ik heb het geadopteerd. Het zingt te pas en te onpas door mijn hoofd. Zo ook vanavond. Maar hagelstenen? Nee, die had ik niet verwacht.

Ik wacht dus in mijn wagentje tot de bui is overgetrokken. Want hoeveel ik ook van alle elementen houd, in zo’n bui gaat ook Morrigan niet over straat. Een stel dat vlak voor mij de parkeerplaats opreed heb ik ook hun auto niet zien verlaten. Van hagel gaat de neerslag over in harde, dikke regen. Zodra ik denk dat de wolk alles heeft laten vallen wat hij wilde laten vallen, begint het nòg een keertje hard te regenen. Terugrijden wil ik niet, ‘I’m only happy when it rains’ en aan de lucht kan ik zien dat het snel zal ophouden. De zon vertoont zich al, de lucht is licht, daar boven zee.

Regenboog

Na krap een kwartiertje is de bui overgewaaid. Het druppelt nog een beetje na en ik stap uit. Ik loop een paar passen. Ik draai me om, vraag niet waarom, en zie daar een geweldig grote regenboog. Adembenemend. Hij is gigantisch, helemaal ‘af’, het is een klassieke poort van kleur. Hij laat mij even stilstaan om hem te bewonderen. Alsof Lugh lacht en plezier heeft om de hagelstenen. Hij maakt het helemaal goed met de regenboog. Verderop, dichter bij zee, bekijken meer mensen de perfecte regenboog. En de meeuwen, die zijn blij omdat ze niet hoeven te vliegen maar slechts hun vleugels hoeven te spreiden  om in de lucht te zijn. Met z’n allen laten zij zich drijven, op de harde wind die nog steeds waait.

Morrigan had alsnog een heerlijke avondwandeling, met het geluid van de wilde branding als muziek en de zoute zeelucht als geruststellend parfum. Het concert van hagelstenen in augustus was een mooie opmaat daar naar toe. Elke dag is magisch. Je moet het alleen even willen zien.

Magical Skyway

Is Lucht het alom aanwezige element in deze tijd van Lughnasadh,
krijg ik een berichtje uit de Lucht.

Letterlijk.
Een oude vriend van mij zit in het vliegtuig.
Hij vliegt nu naar Chicago.
Na lange tijd stuurt hij een berichtje.
Hoe het met me is, dat vraagt hij.
Vanuit de lucht, dwars door de lucht,
in de speelse tijd van Lucht.

Over de weg van Lugh,
de magical skyway.

Don't ask why

Blue sky, Red sky
Please don't ask me why
'Cause I haven't got a clue
Why I love you
*
I don't even know you
I didn't know your name
But when I heard your unique voice
My soul was set in flames
*
Blue sky, Red sky
Please don't ask me why
'Cause it's a matter of the heart
No,
it is matter of the soul

Maan van de Roos

Een buurman die volgens de heersende norm geestelijk niet helemaal stabiel is, loopt buiten te schreeuwen.

Op gezette tijden heeft hij daar nou eenmaal last van.
Hij schreeuwt en scheldt en spuit al zijn ongenoegen.
Over de maatschappij, over buren, soms hoor je alleen maar boze klanken.
Is hij gek of is hij gevoelig?
Ik houd het erop dat hij gevoelig is.
Gevoeliger dan de gemiddelde mens en gevoeliger voor energieën.
Over een paar dagen is hij weer gewoon rustig en loopt hij over straat, staat een uur stil om te kijken wie er nog meer lopen -  waarbij je je afvraagt wie of wat hij nou eigenlijk ziet-  en drinkt hij misschien een blikje bier.

Over drie dagen is het Volle Maan. De Maan van de Roos bouwt zich nu al op.
Omdat deze volle maan in de tijd van Lughnasadh valt, gaat het bij deze Volle Maan ook om het loslaten van alles wat je niet meer wilt en goed kijken naar wat je juist wel wilt meenemen in de rest van het jaarwiel. Soms is het ook nodig om iets op te offeren om het andere te laten groeien.

Voorbeeld uit de natuur: als je mooie, grote druiven wilt oogsten, moet je op tijd gaan krenten. Dat betekent dat je de kleinste druifjes verwijdert, zodat de grote goed kunnen doorgroeien. De bedoeling is dat in de oogsttijd mooie, volle, grote druiventrossen zijn ontstaan.

De buurman is nu rustig. Hij heeft denk ik al datgene wat hem dwarszit losgelaten. De komende dagen zal hij wel vaker een soort van schoonmaak houden. Hij laat wel uitbundig los. Kijk, dat hóeft natuurlijk niet per sé. Ook op een rustige manier kan je je van je ballast ontdoen. Tip: houd wel datgene vast wat je graag wilt laten groeien. Dat is de essentie van de Maan van de Roos.

Magical Way of the drums (1)

Een indianenjongen van een jaar of vier

Ging voor het eerst naar de powwow

Het jaarlijkse feest in het reservaat 

voor contact en plezier

*

Hij hoorde de klank van de drum

Zo magisch en diep

Dat hij bleef staan, zich niet meer verroerde

Alsof een goddelijke stem hem riep

*

Op de klank van de trom

Wist hij toen al, heel zeker en vast

'Drums zijn mijn leven'

Het stond in zijn ziel gekrast

Peter DePoe, ‘everyone calls me Pete’ is een wereldberoemde drummer. En als Morrigan vind ik zijn verhaal magisch. Een jongetje dat betoverd werd door de klank van de heilige drum volgde een leven lang zijn hart. Zijn hart dat gehoor gaf aan de roep van de drum.  

Pete werd in 1943 geboren in Neah Bay, een indianenreservaat in het noorden van de States. Reservaten zijn doorgaans niet de beste kweekvijvers voor beroemdheden. Toen zijn ouders later verhuisden naar Seattle, woonde hij als jongen ook niet in de allerbeste buurt van de stad, maar de verhuizing was wel een trede omhoog op de sociale ladder. Pete ging er naar school en zat later op dezelfde middelbare school als Jimi Hendrix. Hendrix volgde in zijn schooltijd al het pad van de gitaar. ‘Jimi en ik hebben nog samen gespeeld.’ Zelf volgde Pete inmiddels drumlessen. Lang heeft hij niet met Hendrix in een band gezeten. ‘Jimi ging eerder van school af om te toeren met Little Richard.’

LA

Pete bleef drummen. In 1968 kwam hij in Los Angeles terecht. Daar aan de Amerikaanse Westkust ontmoette hij andere muzikanten van Indiaanse afkomst. Zij wilden een nieuwe band oprichten. Pete, de enige overigens van Noord-Amerikaans indiaanse afkomst, werd aangenomen als drummer. De jongens betrokken een landhuis in de Hollywood Hills. ‘We repeteerden elke dag op onze sound. Een jaar lang,’ blikt Pete terug. In deze bergen bedacht hij zijn King Kong-beat. Een funky ritme dat later nog door veel andere drummers zou worden gebruikt.  ‘Hoe het precies is ontstaan weet ik niet. Ik was elke dag aan het drummen. Ineens was het er.’ De King Kong-beat werd zijn handelsmerk. ‘Het is gebaseerd op de Indianenritmes uit mijn jeugd’, zegt hij.

Platina

De vier muzikanten traden in 1970 als Redbone – een ironische verwijzijng naar hun roots - naar buiten. Ze profileerden zich als native American band. ‘Maggie’werd hun eerste bescheiden hit in de States. De band was na dat eerste succes niet meer te stoppen.
Uit handen van koningin Elizabeth ontving Pete drie jaar later een platinaplaat, een beloning voor de superhit  ‘the Witch Queen of NewOrleans’ uit 1972.
Het nummer ‘Wounded Knee’ dat de band in 1973 maakte, werd een grote hit in Europa, maar in Amerika was de plaat taboe: Te politiek beladen. Niet vanwege de massaslachting van Indianen in 1890. Het nummer ‘Wounded Knee’ verwees naar een gijzelingsactie op 27 februari 1973 in het plaatsje Wounded Knee, in Zuid-Dakota. Daarbij trokken zo’n tweehonderd jonge Indianen het dorp in en gijzelden de bevolking. Reden: ze wilden nieuwe onderhandelingen over betere leefomstandigheden in de reservaten. Het Amerikaanse leger omsingelde het dorp. Er werd over en weer geschoten waarbij ook doden vielen. Redbone baseerde het nummer Wounded Knee op deze gebeurtenis.
Het nummer (ver-)dreef de muzikanten naar Europa waar de plaat wel goed werd ontvangen. In Nederland was 'Wounded Knee' wekenlang een nummer-1 hit.
'Het was een waanzinnige tijd,’ zegt Pete nu over zijn periode in Redbone.
De drummer verliet de band in 1973, na die eerste  gigantische successen.
Pete bleef op het pad van de drums, maar een band zoals Redbone heeft hij niet meer gekend.
'Vier muzikanten die samen één worden als ze musiceren. Nee,dat heb ik nooit meer meegemaakt.'
De band beleefde na Petes vertrek nog een enorm succes met 'Come and get your love' dat in 1974 uitkwam. Pete had de drumpartijen al ingespeeld.

Zijn haar is nu van zilver. The Last Walking Bear is nog steeds groot en zijn ogen hebben nog altijd die aparte, Indiaanse bruine kleur. De zweem van drums hangt onmiskenbaar om hem heen. Hij speelt nog, maar niet meer in een vaste band. De Indiaanse drum van cederhout en hertenleer is altijd aanwezig. Een klein exemplaar hangt aan zijn muur. Het is dezelfde soort drum die the Last Walking Bear riep, daar in Neah Bay, tijdens zijn eerste powwow.

Air

Air is around you

Air’s  always there

Air can be cool

And air can be hot

Air stands for Intellect

That I have not

(‘I better do it from the heart’)

*

Air is Yellow

Air’s stands in the East

Air flows into me

and then it flows out

Into the sky, never hangs about

Air flows so quickly

From me into you

And air moves so fast

Quicker than we do

*

Air is around you

Gives you cool breeze

Air is around you this time of the year

So honour this swift, untouchable element

The one we don’t see

But that’s always around us

Around you and me

Lughnasadh, het eerste oogstfeest

1 Augustus Lughnasadh

In het Keltisch Jaarwiel is Lughnasadh het eerste oogstfeest.
De andere benaming voor dit festival is Lammas. 
Het is een krachtdag van delen en overdenken.

Een oogst is iets om dankbaar voor te zijn. De aarde heeft haar eerste gewassen geschonken.
Op spiritueel niveau gaat het om dankbaarheid aan de god en de godin voor wat zij je hebben gegeven.
Een tijd om je zegeningen te tellen.
Kortom, een tijd van overdenking:

Wat heb je eerder dit jaar precies uitgezet?
Welke plannen wil je doorzetten en welke wil je loslaten?

Mystiek is het de tijd van Lugh. De god staat voor de dageraad.
De jonge god groeide sinds 21 december, bloeide sinds 21 maart en ontwikkelde zich tot 21 juni.
Lugh gaf veel van zijn krachten vrijwillig weg. Nu boet hij zelf in aan kracht.
De dagen worden merkbaar korter.

Het element dat bij Lughnasadh hoort is lucht.
Het is een speelse tijd, maar ook een tijd van het intellect.