Samhain

Transformatie. Dat is het toverwoord van de komende tijd. Morrigan liep afgelopen weekeinde nog in een regen van bladeren. Vandaag zag ik aan weerskanten van een lange weg uitsluitend kale bomen. De natuur laat steeds makkelijker los wat niet meer nodig is. Wij transformeren van zomer naar winter. Van jong naar oud. Wij keren van buiten naar binnen. Samhain. 

De Godin zit in haar wintertijd. Cerridwen is de oude wijze vrouw, the Crone. In haar ketel transformeert het leven.  De met Lughnasadh geofferde koning begon zijn reis naar het Avondland met Mabon. Die reis eindigt met Samhain. De ziel komt veilig aan in het Avondland, aan de andere kant van de sluiers die tussen hemel en aarde hangen.  

Nog twee nachtjes slapen en dan is het Samhain, het achtste en laatste feest in het Keltisch Jaarwiel. Voor de oude Kelten was Samhain het oud & nieuw van vandaag. Voor hen begon met Samhain (wat November betekent) de winter.  De ouden vulden de wintervoorraad aan met de laatste oogst van het jaar, de oogst van noten. Daarbij is Samhain een slachtfeest en is november de slachtmaand. De jacht werd met Hunter’s Moon geopend. Ook werd er vee geslacht. De Kelten maakten zich met Samhain op voor de wachtende, koude en donkere periode. Een periode die tot Yule duurt, maar door het verkorten van de dagen extra lang lijkt.

Samhaintijd is een belangrijke tijd. In deze periode wordt duidelijk welk leven mee kan in het nieuwe jaarwiel. Wie het redt tot en met Yule, zal het daarna makkelijker redden.

Vorig jaar schreef ik dit over Samhain: http://magical-way.blogspot.nl/2014/10/samhain.htm

Dan gaat Morrigan nu naar de ketel die opstaat. Ik hoor hem bijna van het vuur afspringen. Het kokende water wat erin zit wil dolgraag worden getransformeerd tot thee.

Jachtmaan

De Jachtmaan staat aan de hemel. Morgen is zij op haar volst, maar de dagen er naar toe is de kracht altijd goed te voelen. Deze maan die zo vlak voor Samhain valt is sterk.

Jachtmaan is een maan van loslaten, van transformeren. Denk na over wat er in de afgelopen dagen is voorgevallen. En waren er dusdanig schokkende gebeurtenissen bij, weet dan dat de energie van deze volle maan aan het werk is. Alles wordt intenser.  

In oude dagen stond de jachtmaan voor de opening van de jacht. Jagen was nodig om de voedselvoorraad voor de winter op peil te brengen. Een goede voorraad was nodig om de koude, donkere maanden door te komen.

Silence

Sometimes there is just silence
No sound, no voice, no nothing
Sometimes there is just silence
No thoughts, no plans, no words
Just like a moisturized grey day
no birds to sing, no child to play
Sometimes there is just silence

Embrace the silence for its magical way
'Cause in its nothing it gives so much
For tomorrow's busy touch

Hatsjoe!

Morrigan niest de zomer weg deze dagen.
Met veel kracht verlaten de laatste restjes zomerstof het lichaam.
De zomerhitte is er een paar dagen geleden al uitgegaan.
De kleur zal langzaam veranderen.
De klank van de stem verandert, maar zal zich ook wel herstellen.
Het lijf eist rust om zich op te maken voor de winter.
Het is een tijd van overgang van de seizoenen.
Hatsjoe!

Ontmoeting op de Magical Way

Wij bevinden onze elke dag op de magical way. Soms heel subtiel, een andere keer heel sterk. Afgelopen weekend deed de magie zich heel sterk voor. De voortekenen voor een bijzondere zaterdag wezen daar al op.

Morrigan had een afspraak op zaterdag. Daar kwam iets tussen voor degene met wie ik een afspraak had. Dit betekende dat ik mij als proefkonijn voor jonge sjamanen kon opgeven. De oproep voor vrijwillige representanten had ik gezien, maar kon er geen gehoor aan geven vanwege mijn afspraak. Niet voor niets werd die afgezegd. Ik kon alsnog als studiemateriaal dienen. Het berichtje had ik snel verstuurd.

Het antwoord: we zitten vol. Ok, dacht ik. Het gaat goed met die studie. Voor mezelf was ik wel wat teleurgesteld, want in wezen had ik mij er op verheugd te kijken wat de jonge sjamanen met paarden doen en hoe zij het doen.

Enkele dagen later: ‘Er is een plaats vrijgekomen.’ Of ik nog kon. Ja. Het was de bedoeling van de Godin dat ik zou gaan. Zij zorgde ervoor dat ik alsnog kon. Welke bedoeling had zij precies?

Paarden

Het is nog donker als ik vertrek, maar wat ontvouwt zich een mooie ochtend: de lucht kleurt zachtblauw, de wolken zijn roze-rood als de zon opkomt. Dit belooft een schitterende dag te worden.

Ik ben benieuwd naar wat de paarden gaan vertellen. De buitenbak wordt in twee velden verdeeld, zodat twee sjamanen aan het werk kunnen. Zij mogen een opstelling maken met deelnemers en paarden. De bedoeling is dat een deelnemer haar vraag deponeert. Vervolgens vraagt zij aan andere deelneemsters of zij voor een deel van haar innerlijk wil staan. Bijvoorbeeld het deel liefde. Eén deelneemster staat voor de vraagsteller. De energieën zorgen ervoor dat de deelnemers in het veld zich op een bepaalde manier ten opzichte van elkaar opstellen, ze trekken naar elkaar toe of worden juist van elkaar afgestoten. De paarden lopen in de groep en aan hun doen en laten kan de sjamaan precieze aanwijzingen halen. Alles bij elkaar geven de patronen een helder verhaal. Voor Morrigan is het de eerste opstelling en die is danig indrukwekkend.  

Aan het begin van de middag is het tijd voor lunch. En daar ontvouwt zich de bedoeling op de magical way. Een jonge sjamaan en ik raken in gesprek. Op een gegeven moment komt ter sprake dat ik jaren geleden voor een jaar en een dag een priesteressenopleiding had gevolgd. Enthousiast roept zij uit: ‘Wij zeiden zonet al tegen elkaar dat jij een priesteres bent! Hoor eens,’ zegt ze tegen de andere deelneemsters. ‘We zagen het zonet toch al? Weet je wat ze zegt?’

Vervolgens vertelt de sjamaan waar zij samen met haar paarden haar praktijk uitoefent. Ik ken de plaats en zeg dat ik daar niet heel ver vandaan mijn jeugd doorbracht. ‘Wat?! Groeide jij daar op? Ik ben daar geboren en opgegroeid!’

We zagen elkaar voor het eerst, terwijl we in leeftijd maar twee jaar verschillen. Als wij elkaar als kleuter hadden leren kennen, hadden wij elkaar in theorie 38 jaar kunnen hebben gekend (hè, wat een mooie zinsconstructie). We groeiden op in dezelfde buurt. We bezochten scholen die vlak bij elkaar lagen, er waren zelfs twee scholen die we allebei bezochten. We presteerden het elkaar nooit te hebben gezien.   

Magical Way laat nevelen optrekken

Het universum bepaalde dat de sluiers nu tussen ons mochten worden opgetild. Het mocht in een plaats mijlenver bij de plek vandaan waar wij onze jeugd doorbrachten. Een plaats mijlenver van de plaatsen waar we nu wonen. Daar waar we onbevangen tegen elkaar aan keken, daar werden de sluiers opgetild. Ik zag een sjamaan en zij een priesteres. Wij staan beiden op de magical way en pas hier trokken de nevelen waarin wij voor elkaar waren gehuld, op. In het licht op de magical way staan wij helder en zichtbaar voor elkaar. Ik zie haar wijsheid, zij mijn energie.

Ik ben de Godin dankbaar voor deze dag, voor deze ontmoeting op de magical way.

Magical Way of a gentle Autumnday

The Air is full of Autumn,
it makes me feel the magical way
that comes with a gentle Autumnday

The scent of earth is clear outside
Sun's taking distance
Though light still shines in abundance now
Wind blows gently, at least today
I know that
Autumn can always change its way

Whenever he likes
Whenever he wants
He's going to prepare our nature
for Wintertime to come
Within a while he will be stormy
and let his rain fall down

Now I'm grateful for Autumn-sunshine
And the mild temperature it gives
I still can feel so clearly
The Air is full of Autumn
Peace and sound like a tranquil beat
of a soft and earthly drum

Magical Way door de Biesbosch

Een sliert auto’s rijdt achter mij over het dijkje dat een magical way vormt naar het startpunt van de wandeltocht. Ik ben nieuwsgierig naar deze hartstocht van 12 kilometer door het  natuurgebied de Biesbosch. Een wandeltocht door het prachtige deel van dit sprookjesachtige deel van Brabant. De Hartsstichting initieerde deze wandeltocht vlak voor Mabon, de herfstequinox. Dat vond mijn hart een sympathiek gegeven. Het sloeg erop aan en volgt, als ik bij het verzamelpunt aankom, de aanwijzingen van een vrijwilliger die de deelnemers naar het parkeerterrein dirigeert. De paraplu kan deze dag in de auto blijven. De zon schijnt heerlijk, maar het is niet te warm.

Wandelschoenen, stevige pas. Sommigen lopen twee aan twee, anderen in groepjes. Ik begeef me naar het kraampje waar de deelnemers geacht worden zich te melden. In ruil daarvoor krijg ik drie consumptiebonnen mee. Heel aardig. Op mijn bergschoenen met de bonnen op zak loop ik een klein stukje met twee vriendinnen mee. Zij komen uit Brabant, niet zo ver van de Biesbosch vandaan. Maar net als Morrigan zijn zij dit natuurgebied nog niet eerder in geweest. Ik ken alleen het Dordtse deel van de Biesbosch en ik vind het spannend om aan de overkant van de grote rivier de Merwede te wandelen.

Langs het Biesbosch museum, over de brug begint de schitterende route over drassige grond, langs het vele water dat de Biesbosch rijk is. Ik wandel hele einden tussen de uitbundig bloeiende en heerlijk ruikende springbalsemien.

Springbalsemien laat lange delen langs de wandelpaden paars kleuren en heel zacht geuren

Twee dames wijzen naar de overkant van een van de meren. Ze kijken naar de bomen die middenin het water staan. Als mangrovebomen. Ze hebben geen bladeren, de silhouetten tekenen zich scherp af tegen de blauwe lucht. Dit beeld is kenmerkend voor de Biesbosch. Een vrouw roept haar man die met zijn fototoestel  van het pad afwijkt. Hij loopt richting de rand van dit meer om een mooie plaat te schieten. Zijn roept dat hij wel meer kansen krijgt. Zij wil door. Ik lach als ik haar passeer. ‘Dat geeft toch niet?’ Ze lacht terug. ‘Nee, dat is ook zo, we hebben de tijd.’  

Aan het begin van een smal pad dat door het water loopt -  twee meter breed en links en rechts water – zie ik een diep gat. Vermoedelijk het hol van een bever. Want die dieren vinden hier massaal hun thuis.

Magical Way tussen de wilgen

Als het pad een kronkel maakt blijft die grote paddestoel niet onopgemerkt. Hij is groot, lang, en in grijstinten staat hij hoog op zijn stam. Een inktzwam? ‘Had jij die ook gezien?’vraagt een wandelaarster die spontaan met mij meeloopt. Ja, Morrigan kon daar werkelijk niet omheen. Wie wel? Misschien die families voor het wandeltempo schijnbaar het belangrijkste van het evenement is. Ieder zo zijn prioriteit. De vrouw die zich bij mij voegt, vindt het ook mooi om de omgeving te zien, te voelen. En zo vervolgen wij gezamenlijk de magical way door de Biesbosch. 

We worden getrakteerd op betoverende wilgenpaadjes, komen langs een lieflijk wilgenhuisje, lopen over een dijkje waar een groepje paddestoelen uit een hoop mest groeit en duiken weer terug het groen in en komen langs lange paden omgeven door springbalsemien. Het hele gebied is daarvan doortrokken en kleurt prachtig paars.

Na een stop bij een haventje en een kleine pauze op een dijkje waar de bonnen bij kraampjes konden worden ingewisseld voor een broodje, koek of koffie, is de tocht rond. De wandelaarster en ik stellen ons bij het beginpunt dat ook het eindpunt is, nog even aan elkaar voor. We zijn blij dat wij deze magical way hebben gewandeld en onderweg zoveel hebben mogen zien. Eentje om te noteren in het lijstje ‘dingen om dankbaar voor te zijn’. Het deed onze harten oplichten.