Castles of air

 Castles of air I build

That's what she said

While I thought I just feel love

for him

and was trying to get some loving back

Too big, this story 

That's what she said

There is nothing in it, she adds

'Nada'

And that makes me sad

Don't want to believe her

While I know I should

Don't want to believe her

Because he is too sweet

Don't want to believe her

No, I won't believe her

Don't believe her

But at the background

This little, mean voice whispers

my fear

It hurts

this thought

This thought is breaking me down

And I don't want to feel

Don't want to feel

No, I don't want to feel

that...

So I won't think that thought anymore

Of him with no feelings 

No, I won't think that again

And everything is allright 

He will come close to me

Volle Maan

van 24 juli bouwt zich op, de energie die de Maan van de Roos met zich meebrengt is al voelbaar. Volle manen brengen altijd spanning met zich mee. Slecht slapen, overdag moe zijn, irritaties, het hoort er allemaal bij. Deze Volle Maan is de opmaat naar Lammas, het eerste oogstfeest van het jaar op 1 augustus.

De Maan van de Roos vraagt om een offer. Wat geef je op om plaats te maken voor iets nieuws? Overdenk. En ga in vrije meditatie, zie wat er komt. Los van alles.

De hulst is de boom die bij de Maan van de Roos hoort. Kan je bij een hulst mediteren? Of een takje hulst op je altaar leggen voor je meditatie? Een wandeling in een park of een bos waar ook hulst is te vinden, kan je in meditatie doen. Je neemt de energie vanzelf mee. 

Na je Volle Maan ritueel dat je zelf inkleedt, loopt de energie weer soepeler. Je weet wat je loslaat om iets anders beter te laten groeien.

Happy Full Moon 

Toevallig

 fietste ik naar 'mijn' slijter voor een rood wijntje. Op mijn stalen ros dacht ik eraan hoe leuk het zou zijn weer eens op een paard te zitten. Ik houd van paarden en heb tot een tijdje terug veel paard gereden. Kort flitste er een plaatje door mijn gedachten, zat ik even niet meer op mijn fietszadel, maar in het zadel op een paardenrug. Het beeld duurde een seconde, ik glimlachte en trapte vrolijk verder op de magical way.

Afstappen voor het zebrapad, de drukke weg oversteken met de fiets aan de hand, een klein stukje nog naar de winkel waar ik mijn fiets standaard bij een fietsbeugel neerzet. Als ik naar de fietsbeugel loop, zie ik daar... 

Toevallig. Of niet. The magical way:

Hij komt net uit de supermarkt naast de slijter. Zijn boodschappentassen op de grond. Hij wil zijn fiets van het slot doen. Ik lach en spreek zijn voor- en achternaam uit. Hij kijkt op en een brede lach verschijnt op zijn gezicht. Hij laat zijn fiets en boodschappen even staan en loopt naar me toe. 

Mijn oude paardrij-instructeur. 

Hartelijke begroeting. Een seconde een vraag, een korte omhelzing volgt. Het mag, ik ben net dubbel gevaccineerd en gezien zijn leeftijd neem ik aan hij ook, we staan buiten en zijn geen van beiden verkouden. Ik vind het verantwoord. Daarna stappen we naar achter en we halen kort wat herinneringen op. Hij geeft nog een paar uurtjes per week les vertelt hij. 

Over een paar weken zit Morrigan weer te paard.  

Eerst even wat conditie opbouwen.