Eerste avondwandeling van het jaar

Morrigan maakt vandaag haar eerste avondwandeling van het jaar. Wat een traktatie.

Opgesloten als een vogel in een kooi. Zo voel ik mij als de middag op zijn eind loopt. Op een loopje van twintig minuten na, was ik de hele dag niet buiten geweest. Wat een gruwel. De zon scheen, maar de koude oostenwind maakte het buiten zijn niet erg aangenaam. Dat had ik tijdens het eerste loopje wel gemerkt.Toch word ik gek als ik maar weinig buiten ben.Nu de dagen lengen, zou ik best na het eten naar buiten kunnen, bedenk ik mij verheugd. Het zou voor het eerst sinds maanden zijn dat ik weer eens aan avondwandeling na het eten maak.

Laarzen aan, jas dicht. Heeeeerlijk: de duinen van rond half zeven. De zon staat laag en kleurt waterijsjesachtig oranje. Konijnen springen zoals gewoonlijk parmantig rond. De lucht voelt dun en blaast koud in mijn gezicht. Het is nog rustig in deze tijd van het jaar in de duinen. Hoewel het officieel nog winter is en de lucht dat ook laat blijken,laat de merel al luidkeels van zich horen. Op de langere dagen weet hij feilloos dat de lente voor de deur staat. Ik bewonder zijn gezang. Verderop in de duinen hoor ik een andere zangvogel zijn ritme zingen. Jammer dat ik niet weet welke zanger dit is. Hij zingt prachtig, een mooie toon en een mooi patroon. Vermoedelijk een lijster.

Zo'n twintig minuten wandel ik en keer dan met een frisse neus weer terug. Op de parkeerplaats zie ik mijn vriend de vos verderop een bosje in springen. Wat een prachtige dag. En Morrigan wordt bij het aanbreken van elk nieuw seizoen weer blij. En deze wandeling liet duidelijk zien: het nieuwe seizoen staat op het punt van aanbreken. Blij!