Regen

De Maan was Vol. En het regende. Het regende. Het regende een beetje harder. Het regende een beetje meer. Dan weer wat minder. Maar het regende. De gehele dag door. 'It was pissing with rain', zingt mijn favoriete artiest in 'The day I met God'. Die ontmoeting heeft hij zeker gehad, vast wel vaker dan alleen een keer ook. Hij ziet hem elke dag. Als hij tenminste in de spiegel kijkt.

In elk geval. Na het eten merkte ik opeens dat het Niet meer regende. Het regende niet meer. Het was gestopt met regenen. Morrigan móest naar buiten. Het liep tegen achten toen ik ging. Geen enge mannetjes in het park die opeens van achteren aan kwamen en die rare dingen tegen me zeiden zoals gisteravond, wat een opluchting. Wat ik wèl zag: In het park waren 'ze' de hele dag bezig geweest met de opbouw van het jaarlijks terugkerende Parkpop-festival. In de stromende regen.

Toen

Morrigans gedachten schieten terug naar Toen. Toen ik ook zag dat 'ze' bezig waren met de opbouw van het festivalterrein. En waar op een mooie Juni-dag ook het podium klaar was waarop mijn favoriete artiest zou optreden. 'The first time, I ever saw your face', klinkt in mijn hoofd. Het was de eerste keer dat ik hem zag optreden. Adam Ant.  

Het is alweer vier jaar geleden, bedenk ik mij plotseling als ik onder het hoge, dichtbegroeide, donkergroene bladerdek doorloop. 2012. Jeetje. Toen was hij in dit park, waar ik mijn ongeveer dagelijkse wandelingen houd. De muziek klinkt in mijn hoofd. Hij begon met Car Trouble dat ik toen voor het eerst hoorde. Prince Charming zong op een magical way in een toegift, toevallig nèt nadat ik aan een bezoeker zei dat ik dat nummer had gemist.

Betoverd

Adam had Morrigan betoverd. Serieus. En ik hield van die betovering.Vier jaar geleden.In dat jaar zag ik hem nog eens op het podium.Het volgende jaar had ik een goed excuus om eindelijk naar Guernsey te reizen (waar ik al jaren heen wilde, maar op een vreemde manier kwam het er nooit van). Hij gaf er een optreden in St Peter Port. Morrigan heeft geen creditcard en ook geen 'debit card' zoals ze vroegen voor de betaling. Maar nog wel aan paar pond over van een eerdere reis naar Engeland. Die stopte ik in een envelop, stuurde ze op en de ticket lag klaar toen ik aankwam. Met Beltain 2013 zag ik hem op het podium staan. Toen hij 'Wonderful' zong, stonden we op exact een rechte lijn tegenover elkaar. Het podium stak niet hoog boven de menigte uit, we stonden op ongeveer ooghoogte. Het was een magische ervaring op mijn Magical Way.

Het was daar dat ik erachter kwam dat we ongeveer elkaars lengte hebben.  

Gedachten die bij me opkwamen toen ik dat festivalterrein in aanbouw zag.

En de zon scheen, de lucht trok steeds verder open en de merels begonnen weer te fluiten.

Tomorrow's Summersolstice!