Maan van de Roos

Wat was de Volle Maan prachtig, gisteravond. En wat een energie.
Maan van de Roos. 
Opoffering van iets kan hierbij een thema zijn.

In de opbouw naar Volle maan toe, fietst Morrigan dinsdag de 19e naar haar wierookzaakje om een paar relevante stokjes aan te schaffen. Deze laat ik altijd voor mij pendelen. De pendel wijst drie soorten aan. Ik koop de wierook die goed voor het loslaten van last op schouders en nek is. Heerlijk.

'Kom verder'

Met de wierook in mijn tas fiets ik een stukje verder door het straatje. Ik kom bij een winkel waar ik al eens eerder naar binnen wilde. Een liggend rechthoekig raam dat niet al te vaak wordt gelapt. Paarse gordijnen, een donkere binnenkant waar je niet goed in kunt kijken. Op de brede vensterbank liggen altijd prachtige zilveren sieraden met edelstenen. Maar de winkel is vrijwel nooit open. De eigenaar is er amper.

Ik probeer mijn geluk vandaag wederom. Druk op de bel. Eerst geen reactie. En dan... toch. De deur gaat open. Een vrouw van naar ik inschat achter in de vijftig, donkerbruin, kort haar, een kop kleiner dan ik kijkt mij met schitterende oogjes aan. Ik zeg dat ik nieuwsgierig ben, want edelstenen in de etalageruit en sieraden hebben mijn aandacht. "Kom verder.''

Ik loop door een smalle gang. De deur naar links gaat open en dan sta ik in haar woonkamer. Donkerbruine houten vloer, schilderijen aan de muur, vitrages scheiden het voorste en het achterste deel van het vertrek. Daarachter is haar woonkamer. "Ik ben kunstenares,'' zegt de vrouw, "en maak films en schilderijen. Anderen maken de sieraden. Ze mogen die hier laten zien.''

De Raaf

En dan valt mijn oog op een... Raaf. Opgezet. Dat raakt mij dan wel weer. Een grote raaf. Prachtige raaf. Hij staat in een vitrine, voor in de kamer. Opeens wordt mij duidelijk waarom ik mij aangetrokken voelde tot deze winkel, die tevens als woning blijkt te dienen."Hij komt uit IJsland,'' zegt de eigenaresse. "Hij is een beschermer.''
Morrigan moet even bijkomen van het wonder.

Het miraculeuze gesprek wat daarop volgt, geeft mij teveel tekenen om op te noemen. Maar duidelijk wordt mij later wel dat iets wat net echt definitief is geofferd, plaats maakt voor iets nieuws. En dat nieuwe kan dankzij het offer groeien. Alle tekenen wijzen daarop. Morrigan kijkt ernaar uit.