Happy New Moon

Het donker begint merkbaarder meer ruimte te winnen. 

Waren dag en nacht op 21 september met Mabon in balans, nu maakt het licht van de dag steeds meer plaats voor het donker van de nacht. Elke week merk je dat het donker iets eerder invalt. 

We zijn op weg naar Samhain. Op weg naar 31 oktober komen we eerst nog langs de Nieuwe Maan. Komende zaterdag hult de maan zich in het donker. Zet je zintuigen dan open en ervaar de soepele energie van de Nieuwe Maan. 

Als het kan, beweeg dan mee op die makkelijke energie van Nieuwe Maan. Je zult merken dat je je ideeën makkelijker in de praktijk brengt en gesprekken fijn verlopen. 

Happy New Moon!

Volle Maan met Lughnasadh

Wat gaat de tijd toch snel! Vooral vanaf het moment dat het jaarwiel op 21 juni is gekeerd en de lange dagen langzaam aan weer korter worden, lijkt de tijd te versnellen en het wiel sneller te rollen dan in de periode van de Midwintersolstice 21 december tot de Midzomersolstice. 

Nu staat 1 augustus alweer voor de deur! 

Dat betekent tijd voor het eerste oogstfeest (graan is de eerste oogst), Lughnasadh. Als je niet was vergeten te zaaien eerder het jaar, kan je zien hoe je oogst is geworden. 

Eerste spirituele oogst

Wat had je aan het begin van het jaar uitgezet en is het gegroeid? Hoe is het gegroeid? En hoe is het geworden? Hoe kijk je er tegenaan? Is het voor herhaling vatbaar. of zal je volgend jaar in zaaitijd iets anders uitzetten? Wees in alle gevallen dankbaar voor je eerste oogst van het jaar. Want oogst je geen blijheid, dan oogst je wel een les.

Volle Maan

Heb je je akker braak laten liggen om bij te komen van alle inspanning van voorgaande jaren (of je met Imbolc om andere redenen niet hebt gezaaid), geniet 1 augustus dan gewoon van Lughnasadh in graantinten, geniet van het seizoensfruit en brood. 

En geniet van de Volle Maan. Die staat met Lughnasadh aan de hemel. Volop energie dus! Een fijne dag om te mediteren op je eerste oogst en op de energie van de maan.

  

Castles of Air (2)

I just read Castles of Air published two years ago. How time flies.

Castles of Air I built, it might be so.

But I feel a cloud of softness around us when we are together.

It touches me deeply, my very soul.

So, lady who spoke to me: 

I built a Castle of Air, 

and I love being there,

 

The mood is soft and friendly,

nowhere else to be found, only when we're together, 

Walking, 

Talking, 

I love is walk and

I love his talk,

Voice of kindness, nowhere else to be heard, 

only when we're together.

And when he kisses me goodbye

I fly, I just fly 

Last time we looked 

in eachother's eyes

after we kissed and said our gentle goodbyes

In is eyes I saw his warmth, his pain, 

his beauty, kindness and I went away  

Left the warm bath we just immersed ourselves in.

Or, as she would say, left my Castle, built of just Air

Oh, how I love being right there

Thank the Godess of being with me 

on the magical way where he and I meet

For a short while,

though love is complete

So, still I stay in 

My castle, my Castle of Air

And sometimes he steps in,

Think he likes being here

Castles of air

 Castles of air I build

That's what she said

While I thought I just feel love

for him

and was trying to get some loving back

Too big, this story 

That's what she said

There is nothing in it, she adds

'Nada'

And that makes me sad

Don't want to believe her

While I know I should

Don't want to believe her

Because he is too sweet

Don't want to believe her

No, I won't believe her

Don't believe her

But at the background

This little, mean voice whispers

my fear

It hurts

this thought

This thought is breaking me down

And I don't want to feel

Don't want to feel

No, I don't want to feel

that...

So I won't think that thought anymore

Of him with no feelings 

No, I won't think that again

And everything is allright 

He will come close to me

Volle Maan

van 24 juli bouwt zich op, de energie die de Maan van de Roos met zich meebrengt is al voelbaar. Volle manen brengen altijd spanning met zich mee. Slecht slapen, overdag moe zijn, irritaties, het hoort er allemaal bij. Deze Volle Maan is de opmaat naar Lammas, het eerste oogstfeest van het jaar op 1 augustus.

De Maan van de Roos vraagt om een offer. Wat geef je op om plaats te maken voor iets nieuws? Overdenk. En ga in vrije meditatie, zie wat er komt. Los van alles.

De hulst is de boom die bij de Maan van de Roos hoort. Kan je bij een hulst mediteren? Of een takje hulst op je altaar leggen voor je meditatie? Een wandeling in een park of een bos waar ook hulst is te vinden, kan je in meditatie doen. Je neemt de energie vanzelf mee. 

Na je Volle Maan ritueel dat je zelf inkleedt, loopt de energie weer soepeler. Je weet wat je loslaat om iets anders beter te laten groeien.

Happy Full Moon 

Toevallig

 fietste ik naar 'mijn' slijter voor een rood wijntje. Op mijn stalen ros dacht ik eraan hoe leuk het zou zijn weer eens op een paard te zitten. Ik houd van paarden en heb tot een tijdje terug veel paard gereden. Kort flitste er een plaatje door mijn gedachten, zat ik even niet meer op mijn fietszadel, maar in het zadel op een paardenrug. Het beeld duurde een seconde, ik glimlachte en trapte vrolijk verder op de magical way.

Afstappen voor het zebrapad, de drukke weg oversteken met de fiets aan de hand, een klein stukje nog naar de winkel waar ik mijn fiets standaard bij een fietsbeugel neerzet. Als ik naar de fietsbeugel loop, zie ik daar... 

Toevallig. Of niet. The magical way:

Hij komt net uit de supermarkt naast de slijter. Zijn boodschappentassen op de grond. Hij wil zijn fiets van het slot doen. Ik lach en spreek zijn voor- en achternaam uit. Hij kijkt op en een brede lach verschijnt op zijn gezicht. Hij laat zijn fiets en boodschappen even staan en loopt naar me toe. 

Mijn oude paardrij-instructeur. 

Hartelijke begroeting. Een seconde een vraag, een korte omhelzing volgt. Het mag, ik ben net dubbel gevaccineerd en gezien zijn leeftijd neem ik aan hij ook, we staan buiten en zijn geen van beiden verkouden. Ik vind het verantwoord. Daarna stappen we naar achter en we halen kort wat herinneringen op. Hij geeft nog een paar uurtjes per week les vertelt hij. 

Over een paar weken zit Morrigan weer te paard.  

Eerst even wat conditie opbouwen.

 

Alsof er niets aan de hand is

Hoewel iedereen moe is van Het Virus en vooral De Maatregelen, hebben we ons toch aan de maatregelen te houden om Braziliaanse toestanden te voorkomen. 

Ik behoor tot de categorie mensen die wel gelooft in het virus en de gevaren ervan. En ik wil me wel houden aan de veiligheidsmaateregelen, Hoe vervelend soms ook. Omdat ik geloof in de effecten ervan. Ook geloof ik in groepswerking.

En dan een simpeler variant: Regels zijn er om je aan te houden. Anders werkt een maatschappij niet.

Dus ik doe mijn best om me aan de regels te houden. Hygiëne voorop. Altijd, nu een beetje extra. Houd afstand. In de winkel graag zelfs. Dat mag van mij altijd wel. 

Ja, dat mondkapje. Eerlijk is eerlijk, ik heb er een hekel aan en het zal voor mij nooit wennen. Ondanks mijn afkeer ervan, draag ik hem als ik een supermarkt binnenstap. En daar verbaas en erger ik mij keer op keer. 

Supermarktbezoek

Van de week had ik zin om een paar supermarktbezoekers eens stevig aan te pakken. Telde ik in een half uurtje vijf klanten zonder mondkap op. Twee vrouwen van rond de 30, een obese vrouw - risicogroep - van ergens achter in de 50, een vrouw van achter in de 80 zo niet ergens in de 90 en nóg een stokoude bejaarde vrouw in haar 80-er jaren. Juist de groep die het meest kwetsbaar zijn. Voor wie telkens werd opgeroepen solidair met hen te zijn. Juist daarom heb ik me dus aan die twee oudjes het meest geërgerd. De groep voor wie we het in eerste instantie allemaal moesten doen, solidair zijn. Maar zelf liepen ze zonder mondkap door de winkel. En nee, ik geloof niet dat ze dementerend waren. 

Mijn bloed kookte. Ik had zin om ze even flink de waarheid te vertellen. Dat ze een mondkapje bij de ingang konden kopen als ze die waren vergeten. Dat het behoorlijk asociaal is om door te lopen zonder een om te hebben. En dat de maatregelen voor een belangrijk deel voor hen zijn genomen. 

En die jongere vrouwen? Ja, daar had ik ook wel iets tegen willen zeggen. Maar ik hield mij in. Corrigeerde mijzelf in gedachten. Ik werk niet in die supermarkt. En ik ben ook niet getraind als veiligheidsmedewerker of agent. 

Boog

Ik ben met een extra grote boog om deze figuren heen gelopen en heb het later gemeld bij de caissière. Die reageerde eerst met de opmerking dat zij nog geen klant zonder mondkapje had gezien. Ik wees dat ze even achterom moest kijken. Daar zette de veel te dikke vijftiger haar boodschappen net op de loopband. Ik zei erbij dat ik er zo nog vier anderen had gezien. Een van de dertigers had haar mondkapje tot onder haar kin getrokken, iets wat ik vaker zie bij mensen. Kunnen ze hem lekker schijnheilig weer omhoog doen als ze in de rij gaan staan.  

De caissière keek over haar andere schouder. Staat er niemand bij de ingang? Nee, er stond niemand bij de ingang om op te letten. Ze waarschuwde haar collega's. Dat er toch iemand moest surveilleren. En dat vind ik nou te treurig voor woorden. Dat wij als volwassen mensen een oppas in de super nodig hebben. Alsof we na al die tijd nog niet weten wat de bedoeling is. Echt hoor. Om te janken.   

Lak en wijzen

Het zijn maar een paar voorbeelden van hoe mensen lak aan de regels hebben. En wijzen naar de overheid dat die niets doet. Wel erg simplistisch. Als mensen laten zien dat ze zich aan de basisregels houden, is er natuurlijk veel meer mogelijk zolang het vaccineren nog niet rond is (en ja, dat is een rampenplan, maar wij als samenleving kunnen ook gewoon iets doen, namelijk zelf verantwoordelijkheid nemen en meewerken). Daarvan ben ik heilig overtuigd. Maar ja. Dat middelvingergedrag zorgt ervoor het aantal besmettingen blijft oplopen en dat de boel extra lang dicht blijft. Tot mijn grote ergernis. 

Nieuwe maan

 De Nieuwe Maan komt er weer aan. Als je donderdag 11 februari naar de hemel kijkt, zal je haar niet vinden. De nieuwe maan is donker. 

De nieuwe maan brengt een soepele energie met zich mee. Ze laat energie los, schoont het systeem op en laat ruimte ontstaan voor nieuwe plannen. Deze kan je in de periode van de nieuwe maan uitzetten. Als je geen nieuwe plannen hebt, is er ruimte om nieuwe energie te blazen in de dingen waarmee je al bezig was. 

Na nieuwe maan bouwt de energie zich weer op. De plannen die je tijdens nieuwe maan uitzet, winnen tot Volle Maan aan kracht. 

Eerst dus hebben we te maken met een afnemende energie. Minder naar buiten, meer naar binnen gekeerd kan je in het donker - steek een kaarsje aan -  rustig voor jezelf gaan zitten en alles wat opkomt toelaten. Wat je wilt uitzetten voor de komende cyclus, neem je mee. De rest laat je (uiteraard) los.

Zeker weten. Of niet?

 Ik weet zeker

Heel erg zeker

Dat wat ik schrijf

Aan hem

Goed aankomt in zijn hoofd

Ik weet zeker

Heel erg zeker

Dat hij precies begrijpt

Wat ik bedoel

Want ik weet zeker

Heel erg zeker

Dat hij mer zijn gevoel

Op dezelfde frequentie zit

Dus ik schrijf en druk op 'Verzend'

En kijk of hij  al antwoordt

Ik weet niet zeker,

Niet zo heel erg zeker

Of dat wat ik schreef

Goed aan kwam in zijn hoofd

Ik weet niet zeker,

Nee, niet zo zeker

Of hij het leuk vond wat hij las

Het is zo stil

Het blijft zo leeg

Stel nou, dat het anders was?

Dat hij toch niet snapt

Niet helemaal

Begrijpt wat ik bedoel?

Mijn maag draait om

De temperatuur stijgt

Want wat nou als?

Heb ik het dan verpest?

Een uurtje later, en nog een uur,

De volgende dag

In de ochtend, een bericht!

Met opwinding, angst en beven,

Alsof ik een pakje open

Gaat de pijl in het beeldscherm naar het icoontje

En ik lees

Dat hij het leuk vindt wat hij las

Zie je wel,

Ik wist het zeker

Heel erg zeker

Dat hij op een lijn zit

Met mijn gevoel 

Dat hij precies begrijpt

Wat ik bedoel

Mijn hart maakt een sprongetje

Wat een lief cadeautje heeft hij mij

(Niet wetende?) gegeven

Wandelingetje

 Onder mijn linkerarm houd ik mijn kruk tegen mijn zij geklemd. Sinds 18 juni stiefel ik de trappen in het smalle portiek zo af: voetje voor voetje. Eerst mijn rechtervoet op een betonnen traptrede. Dan trek ik mijn linkervoet  met gescheurde enkelband bij. Dat gaat zo zes trappen naar beneden. Elke trap telt acht treden. ‘Langzame’ treden; ze staan extra ver uit elkaar. Vermoedelijk kostte het de bouwers minder beton.

Met mijn rechterhand houd ik mij vast aan de blauwe trapleuning. Aan de linkerkant de bruine bakstenen muur. Het zorgt voor een altijd donker portiek, of de zon nou schijnt of niet. Een leuning ontbreekt aan de muur. Met mijn pols die aan het herstellen is van een breuk, zou ik die toch niet kunnen grijpen.   

Na dagen van hitte, regent het buiten zachtjes. De temperatuur is flink gedaald. Ik zet mijn capuchon van mijn groene winterjas op– lekker warm - en loop naar het trottoir. Tussen de portieken van de flats van vier lagen liggen kleine grasveldjes met een rij struiken. Die zijn blij met de regen van vandaag.

Naar links, de donkerbruine straatstenen over en dan rechts de hoek om. Links een lange, lage portiekflat die er hetzelfde uitziet als het gebouw waarin ik woon. Vier woonlagen en gebroken wit geverfd. Rechts het leegstaande, lage pand dat vroeger dienst deed als school, later als kinderopvang en daarna als opvanglocatie voor ‘probleemtieners’. Het staat al jaren te verpauperen. Het plantsoen eromheen wordt allang verwaarloosd.

Ik vrees dat ik te laat kom en zet mijn beste beentje voor. Even op tempo lopen. Het is stil in de straatjes, alleen het neerzetten van mijn kruk is hoorbaar. Tik, tik.

De weg die als een ader door dit deel van de wijk slingert, is rustig. Ik kan het asfalt zo oversteken. Langs de toko, ze zijn nog geen eten aan het opwarmen, de lucht ruikt alleen naar natte stenen, richting de Chinees en dan linksaf. Onder het donkere, overkapte deel en over de parkeerplaats tussen het winkelcentrumpje tik ik mij een weg naar de fysiotherapeut.

De praktijk is al zichtbaar, maar door de struiken en het ontbreken van een doorgangetje, moet ik om het flatgebouw heen. Tien minuten voor tijd druk ik op de bel.