Magical Way of the drums (1)

Een indianenjongen van een jaar of vier

Ging voor het eerst naar de powwow

Het jaarlijkse feest in het reservaat 

voor contact en plezier

*

Hij hoorde de klank van de drum

Zo magisch en diep

Dat hij bleef staan, zich niet meer verroerde

Alsof een goddelijke stem hem riep

*

Op de klank van de trom

Wist hij toen al, heel zeker en vast

'Drums zijn mijn leven'

Het stond in zijn ziel gekrast

Peter DePoe, ‘everyone calls me Pete’ is een wereldberoemde drummer. En als Morrigan vind ik zijn verhaal magisch. Een jongetje dat betoverd werd door de klank van de heilige drum volgde een leven lang zijn hart. Zijn hart dat gehoor gaf aan de roep van de drum.  

Pete werd in 1943 geboren in Neah Bay, een indianenreservaat in het noorden van de States. Reservaten zijn doorgaans niet de beste kweekvijvers voor beroemdheden. Toen zijn ouders later verhuisden naar Seattle, woonde hij als jongen ook niet in de allerbeste buurt van de stad, maar de verhuizing was wel een trede omhoog op de sociale ladder. Pete ging er naar school en zat later op dezelfde middelbare school als Jimi Hendrix. Hendrix volgde in zijn schooltijd al het pad van de gitaar. ‘Jimi en ik hebben nog samen gespeeld.’ Zelf volgde Pete inmiddels drumlessen. Lang heeft hij niet met Hendrix in een band gezeten. ‘Jimi ging eerder van school af om te toeren met Little Richard.’

LA

Pete bleef drummen. In 1968 kwam hij in Los Angeles terecht. Daar aan de Amerikaanse Westkust ontmoette hij andere muzikanten van Indiaanse afkomst. Zij wilden een nieuwe band oprichten. Pete, de enige overigens van Noord-Amerikaans indiaanse afkomst, werd aangenomen als drummer. De jongens betrokken een landhuis in de Hollywood Hills. ‘We repeteerden elke dag op onze sound. Een jaar lang,’ blikt Pete terug. In deze bergen bedacht hij zijn King Kong-beat. Een funky ritme dat later nog door veel andere drummers zou worden gebruikt.  ‘Hoe het precies is ontstaan weet ik niet. Ik was elke dag aan het drummen. Ineens was het er.’ De King Kong-beat werd zijn handelsmerk. ‘Het is gebaseerd op de Indianenritmes uit mijn jeugd’, zegt hij.

Platina

De vier muzikanten traden in 1970 als Redbone – een ironische verwijzijng naar hun roots - naar buiten. Ze profileerden zich als native American band. ‘Maggie’werd hun eerste bescheiden hit in de States. De band was na dat eerste succes niet meer te stoppen.
Uit handen van koningin Elizabeth ontving Pete drie jaar later een platinaplaat, een beloning voor de superhit  ‘the Witch Queen of NewOrleans’ uit 1972.
Het nummer ‘Wounded Knee’ dat de band in 1973 maakte, werd een grote hit in Europa, maar in Amerika was de plaat taboe: Te politiek beladen. Niet vanwege de massaslachting van Indianen in 1890. Het nummer ‘Wounded Knee’ verwees naar een gijzelingsactie op 27 februari 1973 in het plaatsje Wounded Knee, in Zuid-Dakota. Daarbij trokken zo’n tweehonderd jonge Indianen het dorp in en gijzelden de bevolking. Reden: ze wilden nieuwe onderhandelingen over betere leefomstandigheden in de reservaten. Het Amerikaanse leger omsingelde het dorp. Er werd over en weer geschoten waarbij ook doden vielen. Redbone baseerde het nummer Wounded Knee op deze gebeurtenis.
Het nummer (ver-)dreef de muzikanten naar Europa waar de plaat wel goed werd ontvangen. In Nederland was 'Wounded Knee' wekenlang een nummer-1 hit.
'Het was een waanzinnige tijd,’ zegt Pete nu over zijn periode in Redbone.
De drummer verliet de band in 1973, na die eerste  gigantische successen.
Pete bleef op het pad van de drums, maar een band zoals Redbone heeft hij niet meer gekend.
'Vier muzikanten die samen één worden als ze musiceren. Nee,dat heb ik nooit meer meegemaakt.'
De band beleefde na Petes vertrek nog een enorm succes met 'Come and get your love' dat in 1974 uitkwam. Pete had de drumpartijen al ingespeeld.

Zijn haar is nu van zilver. The Last Walking Bear is nog steeds groot en zijn ogen hebben nog altijd die aparte, Indiaanse bruine kleur. De zweem van drums hangt onmiskenbaar om hem heen. Hij speelt nog, maar niet meer in een vaste band. De Indiaanse drum van cederhout en hertenleer is altijd aanwezig. Een klein exemplaar hangt aan zijn muur. Het is dezelfde soort drum die the Last Walking Bear riep, daar in Neah Bay, tijdens zijn eerste powwow.