Ik besluit bij de dame met grijs Playmobil haar te zitten. We babbelen, we lachen, ze heeft een intens vriendelijk gezicht. Bruine ogen waar een glimlach in zit achter de brillenglazen, brede mond waaromheen geen enkele harde trek is te bespeuren en ze heeft door haar voorkomen iets aards, Zij is op verzoek van haar dochter die in het buitenland zit en daarom zelf niet kan supporten, naar de pub gekomen. De vrouw heeft zijn boek gelezen en was net als ik tot tranen geroerd.
Hij staat op het podium. Hij leest, hij kijkt, hij leest, met zachte stem. De irritante man uit de pub komt ineens het zaaltje in en begint te schreeuwen. Iemand werkt hem naar buiten. Hij leest verder, met zijn zachte stem. Af en toe kijkt hij naar zijn dochter met haar lange, sluike lichtbruine haar die achter de tafel zit waarop boeken zijn uitgestald. Zij glimlacht.
Wanneer hij klaar is, loopt hij naar zijn geliefde drumstel, trekt zijn jasje uit en gaat zitten. Concentratie. Solo. Wat een lied.
Als hij ophoudt zeg ik aan de blonde vrouw die rechts van mij is komen zitten dat hij wel meer mag spelen. Zij roept het door de zaal, maar niet luid genoeg.
Op het podium wordt hij geïnterviewd en als het over is, blijken we alweer ruim twee uur verder te zijn.
Ik loop de pub in, bestel een halve Camden Hells. Een man die ik de vorige keer had leren kennen is er deze avond ook weer. Hij geeft me onverwacht een zoen op mijn lippen als hij de pub verlaat. Ik raak in gesprek met iemand anders.
De performer heeft het druk. De halve zaal staat in een rij om hem heen om met hem te praten, zoals dat gaat. Ik wil niet wachten tot de laatste gast zijn gesprekje heeft gevoerd om hem vervolgens naar huis te zien gaan.Als mijn biertje op is, ga ik naar hem toe om gedag te zeggen.
Een man staat geanimeerd met hem te praten. Ik wil niet inbreken in het gesprek, maar hij draait zich naar me toe. Ik zeg dat ik er vandoor ga, Hij omhelst me. Vlinderkusje op mijn wang. Ik zeg hem dat ik toch nog een paar vragen had, maar ze in de zaal niet wilde stellen. Vanwege mijn accent, smoes ik. We praten, We kijken elkaar een tel diep in de ogen aan, hij omhelst me nog eens. Zacht vlinderkusje danst over mijn wang.
Nu zit ik thuis. Ik ben blij dat we elkaar weer hebben gezien. Het was wat onwennig na zo lange tijd. Maar zijn vlinderkusjes voelen hetzelfde. Een zielenmaatje blijft een zielenmaatje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten