Mabon

Mabon of de herfst-equinox. Mabon wordt rond 21 september gevierd en is het tweede oogstfeest in het Keltisch Jaarwiel. Dag en nacht zijn even lang, in balans.
Aangezien de dag met zijn zonnekracht staat voor het mannelijke en de nacht met haar duisternis voor het vrouwelijke element, zijn mannelijk en vrouwelijk deze periode in evenwicht.

Na Mabon worden de dagen merkbaar korter. In snel tempo zal het donker toenemen. De zon gaat steeds zuidelijker ten opzichte van de aarde staan. Hij neemt in kracht af en dat wordt voelbaar; het wordt kouder. De kadans van het leven in de natuur verandert, het ritme van de natuur wordt trager.

In spiritueel opzicht is dit een rustige tijd waarin je geniet van de vruchten die je nu plukt uit eerder gezaaide acties/zaden.

In mystiek opzicht is dit de periode die belooft dat de dwalende ziel goed zal aankomen in 'de andere wereld'. De ziel maakt in deze tijd een reis naar de andere wereld waar hij met Samhain (31 oktober) zal aankomen.

De god en de godin van deze tijd die in harmonie heersen zijn Bran en zijn zuster Branwen.

Bran en Branwen

In de Keltische mythologie is Bran de reusachtige, gezegende koning van Wales. Hij groeit op met zijn broer Manawyddon, zuster Branwen en hun halfbroertje Efisien. De laatste werd geboren met een wat gemene inslag.

Branwen wordt uitgehuwelijkt aan de Ierse koning Matholwch om de vrede tussen Ierland en Wales te bewaren. Het feest rond het huwelijk is al aan de gang als Efisien op het kasteel aankomt. Hij vraagt zich af wat er gaande is. Hij ontsteekt in woede als hij hoort van het huwelijk. Razend is hij, omdat hij niet was geraadpleegd over de uithuwelijking van Branwen. Uit wraak mishandelt en verminkt hij de paarden van Matholwch op gruwelijke manier. Daardoor verpest hij de vrede tussen Ierland en Wales.

Om de vrede toch te redden, wil Bran de misdaad van zijn gemene broertje rechtzetten. Als verzoening geeft hij Matholwch nieuwe paarden en cadeau's mee. Onder de giften een heksenketel waarmee de doden weer tot leven kunnen worden gewekt. Matholwch accepteert de geste. Samen met zijn kersverse echtgenote Branwen keert de Ierse koning terug naar zijn eiland, waar Branwen een zoon - Gwern -  krijgt van Matholwch. Toch blijft de sadistische actie van Efisien in de hoofden van de Ieren zitten en daarme als een grauwe sluier om Branwen heen hangen. Het volk eist dat hun koning de schande die Efisien de koning heeft aangedaan, wreekt.

Matholwch geeft gehoor aan deze oproep. Om zich te wreken besluit hij Branwen te verbannen naar de keuken. In plaats van te leven als een koningin, leidt zij het leven van een slavin. Drie jaar lang slaapt en werkt ze in de keuken waar zij dagelijks de brute mishandeling onder de bloederige handen van de slager moet ondergaan.
Om uit haar mensonterende positie te komen, heeft Branwen de hulp van haar broer Bran nodig. Ze traint een spreeuw om een brief te bezorgen bij haar broer. Ze schrijft hem hoe ellendig zij het heeft in Ierland.

Oorlog

Als Bran de brief leest, raakt hij overstuur en stelt onmiddellijk een leger samen. De mannen varen de Ierse zee over, terwijl Bran door de zee waadt - zo groot is hij - om in Ierland te komen.
Door die dreiging probeert Matholwch vrede te sluiten. Hij biedt het koningsschip van Ierland aan aan Gwern en geeft Branwens zoon ook een paleis. Bran accepteert het aanbod op vrede door Matholwch en er wordt feest gevierd. In de feestzaal hangen honderd zakken van hertenleer. Daarin zou meel zitten, maar in werkelijkheid verschuilen honderd Ierse edelen zich in de zakken.
Efisien is nog steeds beledigd over het feit dat hij werd gepasseerd over de uithuwelijking van zijn Branwen. Hij is ook aanwezig op het feest. De nog steeds beledigde Efisien laat zijn ongenoegen over de gang van zaken blijken door de schedels van de verstopte mannen in te slaan, waarmee hij degene is die het plot verijdelt. Daarbij vermoordt hij zijn neefje Gwern. Efisien gooit het kind in het vuur.

Nu is een oorlog is niet meer te voorkomen. De soldaten moorden elkaar uit, maar Matholwch gooit zijn mannen in de heksenketel waardoor ze weer tot leven komen. Efisien ziet de Ierse soldaten in de magische ketel verdwijnen en er levend uitkomen. Daarom gaat hij tussen de dode Ieren liggen om zo in de ketel te belanden. Eenmaal in de ketel, duwt hij de wanden uit elkaar zodat de ketel barst. Efisien bekoopt de actie met de dood. Het Ierse leger wordt tot de laatste man toe verslagen. Alleen zeven Welshmen overleven de strijd. Ook Bran, Branwen en Manawyddon overleven.

Londen

Bran echter is dodelijk gewond door een vergiftigde speer in zijn voet. Hij weet dat ook hij de strijd niet zal overleven. Daarom geeft hij de overlevers opdracht zijn hoofd eraf te hakken en naar Londen te brengen. Daar moeten ze zijn hoofd op de White Mount begraven, het gezicht op Frankrijk gericht, om te garanderen dat het land nooit wordt aangevallen.
Branwen reist met het gezelschap mee, maar onderweg van Ierland naar Wales sterft ze van verdriet over alle ellende die haar beide eilanden zijn aangedaan. Na haar dood reizen de soldaten naar Harlech, in het noordwesten van Wales. Daar, in de buurt van Snowdonia, blijven zij zeven jaar met het nog levende hoofd van Bran. Ze feesten er zeven jaar om de misère te vergeten.
Na het verstrijken van die tijd reizen ze naar het zuiden van Wales waar nog eens tachtig jaar in een koninklijk paleis blijven. Op een dag opent een van de soldaten het raam. Bij het aanzien van Cornwall in de verte, herinneren zij zich de pijn en het verlies van zoveel vrienden. Ze vertrekken naar Londen. Daar, op de plek van de Tower van Londen, begraven ze Brans hoofd, met zijn gezicht gericht op Frankrijk. Om het land te beschermen tegen invasies.

In Ierland hadden vijf zwangere vrouwen de oorlog overleefd. Hun kinderen herbevolken Ierland.


(bron verhaal Bran en Branwen: BBC Wales die zich baseert op de Mabinogion, een collectie middeleeuwse Welshe proza over de voorchristelijke, Keltische mythologie, vroeg-middeleeuwse verhalen en volksverhalen)

Bedd Branwen. Dat is de naam van een grafkamer op Anglesey, het schiereiland van Wales. Van deze grafkamer wordt gezegd dat dit de rustplaats is van Branwen. Bedd Branwen ligt even ten oosten van het plaatsje Elim. (bron: Mysterious Britain and Ireland)

De raaf was de vogel van Bran. Daarom is het belangrijk dat er altijd raven in de Tower van Londen zijn. De magische vogels vertegenwoordigen Bran en daarmee vertegenwoordigen zij bescherming van het land. Toen er na de zware bombardementen op Londen in de Tweede Wereldoorlog slechts één raaf in de Tower was, liet Winston Churchill nieuwe raven brengen om Engeland te bewaren.