Summer Solstice, Litha

And the wheel turns

To the other side, 

the other side

Rolls from light towards dark, 

not very fast first,

Season colours

but steady indeed

The wheels has turned

Today,

Today

On Summer Solstice

Feast of Fire

Season of joy

Sun on his top

Responsible for bumper crop

Young becomes mature,

Old king beats young king:

Time of Oak-king has gone

Holly-king's boss

Whishing eachother Happy Solstice

And a lot of carry on

Half vijf in de morgen. Morrigan is in de duinen om het eerste licht van de langste dag te verwelkomen. Het is donker, een dikke donkergrijze deken hangt laag in de lucht. De zangvogeltjes trekken zich daar niets van aan. Gewoon op tijd zingen zij fier en vrolijk hun schitterende ochtendlied. Hun muziekconcert vult de duinen. De struiken en bomen zitten vol met vogels, stel je eens voor hoe dat klinkt. We lopen het pad naar het strand af.

Boven zee hangt de dikke sluier behoorlijk laag, zo laag dat zij het water raakt. Hun kleuren komen overeen. Het ritme van de zee klinkt hier. Regelmatige eb-klanken die gelijklopen met een rustige mensenademhaling geven dat rustige gevoel. Alleen spirit is hier nog. We gaan zitten bij een duin en beginnen onze ceremonie in onze heilige, veilige cirkel.

the Morrigan at the Sea

Met Morrigan, verwant aan raven en kraaien, betekent dat er kraaien in de buurt zijn. Daarom kan het niet anders dan dat er twee opduiken en bij de ceremonie aanwezig zijn. Zolang de ceremonie duurt zijn de zwarte vogels, de andere gedaante van de Morrigans, in onze buurt. Daarna verdwijnen zij. Tien voor half zes en het  licht komt door. Een bescheiden blauw laat zich eventjes zien aan de hemel. De eerste strandtenthouder arriveert, ik hoor hoe hij verderop aan het werk gaat.

Na de ceremonie zitten wij nog een tijd na en in plaats van de kraaien komen nu de meeuwen bij ons. Een stuk of acht staan in een cirkel om ons heen. Ze staan netjes buiten onze ruimte. Pas als de cirkel wordt opgeheven komen ze wat dichterbij. Als zij zien dat er niets te halen valt, verdwijnen ook zij weer. Met luid gemauw-krijs stijgen zij op en verlaten wij even later het strand. Het loopt inmiddels tegen 7 uur. Een oplettende Schotse Hooglander die in de duinen loopt, ziet ons gaan. Om half vijf waren ze blijkbaar nog niet wakker, toen zagen wij er geen. Maar zo om 7 uur groeten ze ons. In naam van de Godin van overvloed.