Het was even na tienen in de avond en de hemel kleurde alweer donker. De lucht voelde dun en fris aan en het was stil op straat. Een melancholisch gevoel maakte zich van mij meester: de zomer is voorbij, de herfsttijd is hier. Nog maar een week geleden begon het rond deze tijd donker te worden. Een aantal weken daarvoor fietste ik rond dit tijdstip van tien uur nog onder een lichte lucht door de stad.
Die tijd is nu voorbij, bedacht ik mij weemoedig. Om dat gevoel te completeren viel de regen na een minuut of tien met bakken uit de hemel. 'Het regent harder dan ik hebben kan' klonk uit de autoradio. Herfst. Morrigan is een herfstkind, dus ik houd van het seizoen zoals ik van alle seizoenen houd. Maar die periodes van overgang maken mij nou eenmaal wat sentimenteel. Er zit een gevoel van afscheid nemen in. Bij afscheid nemen horen tranen. Huilde de lucht soms om het afscheid van de zomer?
Ik denk dat ik er niet teveel aan moet denken, denk ik op dat moment. Denk denk denk .Het is per slot van rekening nog zomer. Het laatste stukje zomer. En waarom zou ik daar niet van genieten, in plaats van zover vooruit te denken? Denk denk denk. Het kwam door de frisse lucht, de uitbundige stortbui en de zwarte hemel boven mij, verklaar ik aan mezelf. denk denk denk.
Maar morgen zal de temperatuur mij ervan doordringen dat we nog in de zomer zitten. In de oogsttijd weliswaar, maar augustus is augustus, de niet te verloochenen laatste week van augustus is zomer. De wespen laten mij overdag ook merken dat het echt nog wel zomer is.
En toen klonk de zomer!
https://www.youtube.com/watch?v=OIRFr9RYeVY&list=PLNkb3O46bbZnXcyCVwinTZezOSq4uy0rg
Zo voelt de zomer!
Met dank aan de drummer die wel een zomerziel moet zijn om deze compositie te kunnen creëren
en de uitvinder van de timbale. Kan ik toch nog ècht genieten van het staartje van de zomer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten