'Australië op blote voeten'

Morrigan kreeg een tijd geleden het boek ‘Australië op blote voeten’ te leen. Geen nieuw boek, integendeel, de druk die ik las stamt uit 1995, maar is daarom niet minder boeiend. De Amerikaanse Marlo Morgan (…) beschrijft hierin een walkabout: een lange voettocht die Aboriginals maken, zonder vooropgezet plan.  Een magical way door de outback van Australië.

De walkabout is een traditie van de Aborignals. Ze trekken er met een groep op uit. Dat is zo’n beetje alles wat bekend is op het moment van vertrek. Gewoon gaan. Bestemming? Onbekend. Hoe lang?  Tijd speelt geen enkele rol, het bestaat niet. De meest relaxte mensen hebben tijd. En zo de algemene grap wil, de meest gestreste mensen hebben een horloge. Aboriginals hebben geen horloge. Wel kennis van de natuur en een lijntje met het hogere. Daarover vertelt Morgan. De magical way door de outback is de rode draad in het verhaal.

Fictie

Morgan bezocht Australië verschillende malen. Of ze nou werkelijk een walkabout heeft meegemaakt, of haar verschillende ervaringen heeft samengebracht in het verhaal over de voettocht maakt voor het verhaal eigenlijk niet veel uit. Op internet is te vinden dat ze nooit aan een walkabout heeft deelgenomen, dat de beschreven rituelen niet kloppen, dat belangrijke aspecten van de Aborigine cultuur worden weggelaten. Maar voor in  het boek schreef Morgan al dat het gaat om een fictief boek. Wat geeft het?

Morgan schetst in een adembenemend boek het leven van de Aboriginals, hun wijsheid en hun visie op het leven. Een andere visie en natuurlijk bekeken door de ogen van de Westerse schrijfster. Ze heeft het over een manier van hoe het leven ook kan worden ervaren. Lees het boek als een roman, laat je eigen gedachten erover gaan en kom erachter dat het leven zo anders kan zijn dan wij er met onze moderne Westerse wijsheid van maken.

Sport & Spel

Morgan laat de lezer anders naar ‘gewone’ dingen kijken. Zoals sport en spel. Ze wilde de Aboriginals een spel laten zien ‘…en stelde voor om allemaal op een rij te gaan staan en dan zo snel mogelijk te gaan lopen. Wie het hardst liep zou de winnaar zijn. Ze keken ernstig naar me met hun mooie grote donkere ogen en daarna naar elkaar. Eindelijk zei iemand: ‘Maar als er één wint, hebben alle anderen toch verloren? Is dat leuk?’

‘Australië op blote voeten;  laat andere wijsheid zien, toont begrip voor de ‘oermensen’ en hun weigering op te gaan in de Westerse manier van leven. Maar doet ook beseffen dat er kennelijk weinig andere smaken bestaan dan de kapitalistische vorm van leven. Natuurvolken leven in reservaten en de rest gaat vanzelf op in het systeem. Marlo Morgan geeft je een andere perceptie. Morrigan zou dit boek willen aanraden. Voor iedereen die eens heel anders naar het leven wil kijken, door de ogen van een natuurvolk op het zuidelijk halfrond. En bekijk de overeenkomsten met de Keltische 'Ouden', natuurvolk van het noordelijk halfrond.