Morgen is het Nieuwe Maan, donkere maan.
Voel hoe soepel de energie deze dagen stroomt.
Laat vanavond of morgen deze energie helemaal door je heen stromen als je gaat mediteren.
Stel je gewoon open en zie wat er komt.
Het zal heerlijk zijn.
Meer zeg ik er niet over.
Morrigan las gisteravond een boek over tweelingzielen.
Het ging over directe, spontane, diepe zielsherkenning tussen man en vrouw. Over parallelle gebeurtenissen in twee levens. Over communicatie tussen tweelingzielen die niet per se fysiek hoeft plaats te vinden.
En hoewel ik al wist dat ik mijn anam cara ken, toch blijft die vraag nog regelmatig door mijn hoofd spoken: is het echt of is het verbeelding? De kosmos wordt wel eens moe van mij, denk ik. Zoveel dingen zie ik helder, maar als het zo dichtbij mijn eigenste eigen komt, dan wil het soms te groot worden voor mijn oog.
Het antwoord liet gelukkig niet lang op zich wachten.
Nadat ik het boek weglegde, zette ik de computer nog even aan.
Ik had hem zien typen. Die gedachte alleen al maakte dat ik mijzelf bestraffend toesprak: verbeeld je nou maar niks.
Maar toen mijn computer aan was, zag ik dat hij 10 minuten ervoor een berichtje had gestuurd.
Om te vertellen dat hij me niet vergeten was.
'En ik ben zo blij dat je me niet vergeten bent, lalalalala, lalalalalala...'
Voor mezelf vraag ik me af hoe vaak hij mij nog bevestigen moet voordat ik mezelf ervan heb overtuigd dat wij elkaar ten diepste kennen. Het is moeilijk te geloven, omdat het zo intens mooi is. Mijn anam cara en ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten