'Vrijheid, vrede en veiligheid'

Morrigan heeft een extra grote bewondering en diep respect voor vrouwen die in ‘moeiljke’ landen – dictaturen, oorlogsgebieden, landen die in de greep zijn van bendes – blijven strijden voor het vrije woord. 

Waarom voor vrouwen? Omdat vrouwen het in die landen het extra zwaar hebben. Het zijn nou eenmaal de gebieden waar vrouwenonderdrukking danwel vrouwenhaat massaal voorkomt. Welke vrouw dan opstaat en luid en duidelijk ‘Nee’ durft te roepen verdient alle lof. Wat een magische drijfveer heb je dan, pure godinnenenergie die daarbij komt kijken.   

Razan Al-Maghrabi is zo’n strijdster voor het vrije woord. Ze is schrijfster en journaliste. Razan woonde en werkte tot een half jaar geleden in Libië. Over dat land hoeft Morrigan niet meer uit te leggen dat de chaos daar regeert. 

Waar inwoners vroeger bang waren voor de regering, zijn ze nu bang voor de regering èn de bendes. Het gevaar komt nu van àlle kanten. Ondanks het intimiderende klimaat in Libië was Razan vastberaden zich de mond niet te laten snoeren. Zij liet het niet na zich uit te spreken tegen islamtisch extremisme en vóór vrouwenrechten. Haar zoon is om die reden ontvoerd geweest. Haar dochter werd bedreigd met ontvoering. Desondanks laat Razan zich niet tegenhouden te blijven publiceren. Op een magical way staat zij met haar gezin nog rechtop. Ondanks de zware, permanente storm om haar heen.

“Vrijheid, vrede en veiligheid.’’ Dat zijn de waarden waarvoor Razan op de bres springt. Zij erkent ook dat het opkomen voor de vrijheid van meningsuiting voor haar een ware beproeving is.Vanwege alle ernstige bedreigingen heeft zij Libië moeten verlaten. 

“Er is maar één bescherming en dat is Nee.’’ Razan zet haar werk als journaliste voort in Tunesië waar ze de krant ‘Al-Hadas’ leidt.

De schrijfster werd vanavond geëerd voor haar werk. Tijdens het WritersUnlimited/Winternachten festival in Den Haag ontving Razan de OxfamNovib/PEN Award voor vrijheid en meningsuiting. Bedoeld als hart onder de riem. Ze sprak uit dat de onderscheiding haar er altijd aan zal herinneren voor het vrije woord te blijven strijden. “Ik zal doorgaan tot er een pen in de geweerslopen zal zitten.’’