Ultieme vrijheid

Wie achter op een motor zit en het stuur uit handen geeft, kan niets anders dan zich volledig overgeven. En volledige overgave is pas leuk als je degene met het stuur in handen vertrouwt. Als er van vertrouwen geen sprake is, dan is het stuur uit handen geven een ware nachtmerrie. Dan verandert overgave in onderworpenheid. Maar achterop een motor zitten is bedoeld als plezier. 

Morrigan had het geluk de motorrijder die ze nèt had leren kennen wèl het vertrouwen te kunnen geven. Zomaar. Er zat geen gedachte tussen toen ik achterop zijn motor plaatsnam. Ik ging er gewoon op gevoel vanuit dat hij verantwoordelijk rijden kon. Die gedachtenloze actie was ook een geluk, want een stemmetje als 'bij wie zit ik eigenlijk achterop, kan hij wel veilig rijden?' had alle plezier weggenomen en veranderd in een nachtmerrie.

Dus daar gingen we, de motorrijder die ik die dag leerde kennen en ik.
Opletten bij het optrekken, meegaan in de bochten, lachen om de snelheid en dan dat heerlijke gevoel van vrijheid, van in de buitenlucht vliegen, als een vogel zo vrij.

Koffie langs het strand, de zoete geur van hooi in het land.
Je praat wat met elkaar als het even kan.
En mijn eerder aanname, dat hij verantwoord motorrijden kon, bleek gewoon te kloppen.

Motorrijders groeten elkaar allemaal.
Ze trekken korte stukjes met elkaar op vanaf het verkeerslicht als dat van rood op groen springt.
Even kijken hoe snel ze kunnen ten opzichte van elkaar. En elkaar dan weer loslaten.

Morrigan was blij. Blij met dat gevoel van vrijheid en verbondenheid, van genieten en vertrouwen.
Dat heerlijke gevoel van totale overgave en aan het einde van de dag de zon in je gezicht te voelen was ronduit zalig.

Volledige overgave is ultieme vrijheid.
Wat een geluk om dat te mogen ervaren.
En de motorrijder? Die vertrouwde op zijn motor, gaf zich daaraan over en was de koning van de weg.