140 doden. Dat aantal wordt deze ochtend genoemd in de berichtgeving over de terroristische aanslagen in Parijs. Bij de aanslagen zouden acht daders zijn betrokken. Volgens het nieuws zijn zij alle acht vannacht omgekomen. Zeven doordat zij zichzelf opbliezen. Een is gedood door de politie.
Het omkomen van deze daders maakt het verlies voor alle nabestaanden en dierbaren van de slachtoffers niet goed. En wat hebben de daders hier nou eigenlijk bij gewonnen. Meer angst. Meer depressie. En natuurlijk meer haat. Zelf zijn ze nu omgekomen en hoeven de gevolgen van hun daden niet meer mee te maken. Daar zitten alle slachtoffers mee opgescheept. En de rest van Europa.
Morrigan zou wel willen weten wat de daders hadden gedacht met hun acties te bereiken. Wat wilden ze nou? Maar in mijn hoofd klinkt een nuchtere stem: Dit waren mensen die niets in hun hoofd hadden. Behalve haat. Hier bestaan geen excuses voor. Ook geen achtergronden, omstandigheden en wat er al aan verzachtende omstandigheden kan worden verzonnen. Zoveel mensen ombrengen die een avondje uit waren. Zonder enig geweten, gewoon beredeneerd ook. Nee, dat is alleen maar in en in slecht. Terreur. Wie zich daarmee bezighoudt, is lichtjaren verwijderd van hoe een mens is bedoeld.
Ik denk in eerste instantie aan alle slachtoffers en hun familie. Wat heb ik met hen te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten